Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı yasa uyarınca tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat isteminin dayanağı olan Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 31.12.2014 tarih 2004/190 Esas 2004/383 sayılı kararıyla ile davacı/sanık hakkında beraat, diğer sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği, beraat kararı yönünden kesinleştirme işlemi yapılmadığı, hakkında mahkumiyet kararı verilen diğer sanığın hükmü kendi lehine temyiz ettiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nca, sonradan yürürlüğe giren 5237 sayılı yasa uyarınca yeniden değerlendirme yapılmak üzere dosyanın mahkemesine iade edildiği ve yapılan uyarlama yargılaması sonunda, 13/10/2005 tarihinde kesinleşen Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 08/09/2005 tarih 2005/128 Esas 2005/279 Karar sayılı kararı ile her ne kadar davacı hakkında yeniden beraat hükmü kurulmuş olunsa da uyarlama yargılamasının diğer sanığın mahkumiyet hükmüne dair olduğu, davacı/sanık hakkındaki tutuklama işlemi, 1 Haziran 2005 tarihinden önce gerçekleştiğinden 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 6. maddesine göre, davacının tazminat talebinin 466 sayılı Kanun Dışı Yakalanan veya Tutuklanan Kimselere Tazminat Verilmesi Hakkında Kanun hükümlerine tabi olduğu, 466 sayılı Kanunun 2. maddesine göre de "verilen kararların kesinleştiği veya bu iddiaların mercilerince karara bağlandığı tarihten itibaren üç ay içinde" davanın açılması gerektiği, Kanunda öngörülen 3 aylık sürenin, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 23.03.2010 tarih ve 2009/256 Esas, 2010/57 sayılı kararı ile, "kesinleşen kararların tebliğinden" itibaren başlayacağı kabul edilmiş, ancak, kesinleşmiş kararların tebliğini öngören bir kanuni düzenleme bulunmaması nedeniyle, kesinleşmiş kararın tebliğ edilmemesi halinde tazminat davasının hangi sürede açılacağı hususu belirtilen kararda tartışılmadığı, Ceza Genel Kurulu"nun 06.05.2014 tarih ve 141-229 sayılı kararında da 466 sayılı Kanuna göre incelenen tazminat davasının usul ve yasaya uygun yapılan kesinleşmesinden itibaren her halükarda 10 yıl içinde eğer kesinleşmiş beraat kararı tebliğ edilmiş ise tebliğ tarihinden itibaren 3 ay içinde davanın açılması gerektiği, bunun yanında, kararlar Yazı İşleri Yönetmeliğine göre usulüne uygun olarak tebliğ edilmemiş ve kesinleştirme işlemleri yapılmamış yada kesinleştiği tespit edilmemiş ise, tazminat davalarının karar tarihinden itibaren 10 yıldan fazla bir süre geçtiğinde, somut olayın, tarafların ve davanın özelliği de nazara alınmak suretiyle süresi içinde açılmadığının kabulü gerektiği, davaya konu olay açısından baktığımızda;
davacı hakkında verilen 31/12/2004 tarihli beraat kararının usulüne uygun olarak kesinleştirildiğine ilişkin bilgi ve belgelere rastlanmamış ise de, davanın safahatı ve karar tarihinden itibaren 10 yıldan fazla süre geçtikten sonra 23/01/2015 tarihinde açıldığının anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında "466 sayılı yasa uyarınca tazminat" yerine "yakalama veya tutuklama sonrası kyo veya beraat kararı verilmesi halinde tazminat", "23/01/2015" olan dava tarihi yerine "05/02/2015 ibarelerine yer verilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahkemece davacı lehine tazminat isteme şartlarının oluşmadığı gerekçeleri gösterilerek davanın reddine karar verilmesinde usul ve kanuna aykırı yön bulunmadığından, davacı asilin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme aykırı olarak, ONANMASINA, 12/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.