MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı tarafından, davalı ... aleyhine 26/11/2014 gününde verilen dilekçe ile kurum zararından kaynaklı alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; ihtiyati haciz talebinin reddine dair verilen 02/12/2014 günlü ara kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kurum zararından kaynaklı alacak istemine ilişkin olup; davacının ihtiyati haciz istemi, mahkemenin 02/12/2014 günlü ara kararı ile reddedilmiş; bu karara karşı davacı temyiz isteminde bulunmuştur.
Davalının, Nakil Vasıtaları .... Tahsilat Bürosunda görevli olduğu, davalı tarafından yapılan 136 adet işlem ile 320.346,00 TL tutarında motorlu taşıt vergisi kaydının sistem üzerinden yersiz olarak silinmesi suretiyle, araçların borçsuz olarak devrinin sağlandığı, yersiz olarak kaydı silinen motorlu taşıt vergilerinin iptalinin çok sayıda olması ve aynı kişilere yönelik olarak yapılması nedeni ile davalının kurumu zarara uğrattığı ve bu durumun 16/06/2014 tarih ve 2014-B-344/6 sayılı rapor ile tespit edilmiş olduğu belirtilerek, meydana gelen kurum zararından ödenmeyen 253.380,60 TL"nin tahsili talebi ile eldeki dava açılmıştır.
Zarar haksız eylemden kaynaklandığından, tazminat haksız eylemin gerçekleştiği tarihte muaccel hale gelmektedir. Buradaki "muacceliyet" kavramı, alacaklı tarafından talep ve dava edilebilir hale gelmiş olma anlamındadır.
Dava dilekçesi ile ihtiyati haciz isteminde bulunulmuş olup; bu aşamada, zarar miktarının tam olarak belirlenmesini beklemek hakkaniyet ile bağdaşmaz. Mahkemenin, kusurun ve zararın tespitinin yargılamayı gerektirdiğine, alacağın likit ve muaccel olmadığına dair gerekçesi yerinde görülmemiştir. Diğer yandan, ileri sürülen alacaklar rehin ile temin edilmemiş olduğuna göre, istemin dava dilekçesindeki talepler ve dosya kapsamı değerlendirilerek takdir edilecek makul bir miktar üzerinden kabul edilmesi gerekir. (İİK m. 257). Mahkemenin ara kararı, gösterilen nedenlerle yerinde bulunmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA 16/11/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.