MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi(Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla)

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilinin davalı kooperatife üye olduğunu, davalı kooperatife nakit ve ... karşılığı ödeme yaptığını, davalı kooperatifçe gönderilen 08.06.2011 ihtarmane ile 9.640,72 TL. ana para ve 88.062,71 TL. gecikme zammı olmak üzere toplamda 97.703,43 TL. borçlu olduğunun ihtar edildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davalı kooperatife 60.000,00 TL. borçlu olmadığının tespitini talep etmiş, 22.12.2015 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 77.747,81 TL.ye çıkartarak bu miktarda borçlu bulunmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya cevap vermemiş, yargılama aşamasında davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacının davalı kooperatif üyelerinden ..."ın hissesini devralarak davalı kooperatife üye olduğu, ödemelerini nakit ve hizmet karşılığı yaptığı, dava tarihi itibarıyla davacının, davalı kooperatife 17.496,65 TL. aidat ve 2.485,97 TL. gecikme zammı olmak üzere 19.955,62 TL. borçlu bulunduğu, davacının ıslah dilekçesi de dikkate alınarak davacının, davalıya 77.747,81 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacı dava dilekçesinde davalı kooperatife 60.000 TL borcunun bulunmadığının tespitini talep etmiştir. Davacının dava dilekçesinde kendisinden 97.703,43 TL. talep edildiğini bu miktarın 60.000 TL. sinden borçlu olmadığı beyanında bulunmakla 37.703,43 TL. borçlu olduğunu kabul etmiştir. Bu şekilde kabulü bulunduğuna göre artık talebini ıslahla artıramaz. Mahkemece bu husus göz önünde bulundurulmadan ıslah talebinin kabulü doğru olmamıştır.
Davalı kooperatifin 26.03.2000 tarihli 1999 Yılı Genel Kurulunun 6. gündem maddesinde ödemelerini geciktiren ortaklardan geciken her ay için %10 gecikme zammı alınacağı kararlaştırılmış ise de kooperatif genel kurulunda kararlaştırılan faiz oranı, TBK. 120. maddede düzenlenen temerrüt faizi olup, kooperatif ile üyesi arasında ticari ilişki bulunmadığından yasal faiz oranı uygulanmalı ve 6098 sayılı TBK’nın 120/2 maddesinde öngörülmüş olan sınır aşılmamalıdır. Bu durumda uygulanması gereken faiz oranı, faiz borcunun doğduğu tarihte yürürlükte olan 3095 Sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun"un 2/1. maddesine göre belirlenecek yasal faiz oranının yüzde yüz fazlasını
aşamayacaktır. Mahkemece söz konusu düzenlemeye göre işlemiş ve işleyecek faizin belirtilen üst sınırı aşmayacak şekilde hesaplanması hususu gözden kaçırılarak karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 17.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.