MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

... ile ... ve ihbar olunan ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Ankara 17. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 04.03.2009 gün ve 293/60 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, dava dilekçesinde; davalı ... ile 1990 yılında evlendiklerini, kendisinin ve davalının Devlet memuru olarak çalıştıklarını, mülkiyeti davacının annesine ait olan Batıkent’teki evde kira parası ödemeden oturduklarını, maaşlarının artan bölümü ile bir ev alarak değerlendirdiklerini, evin davalı adına tapuda kayıtlı bulunduğunu, bu evin alınışında en az yarı oranında bir katkısının olduğunu, bu nedenle fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak koşuluyla şimdilik 1.000,00 TL’nin haksız iktisabın meydana geldiği tarihten itibaren yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiş, 05.02.2009 tarihli ıslah dilekçesiyle dava konusunu 24.000,00 TL arttırarak 25.000,00 TL’ye çıkarmıştır. Islah için gerekli harcı yatırmış ve aynı şekilde faiz isteğinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, “…davacının katkı payı alacağı olan 12.500,00 TL’nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, söz konusu alacağa dava tarihinden itibaren değişik oranlarda yasal faiz uygulanmasına, davacı tarafın fazlaya ilişkin isteğinin reddine” karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 743 sayılı TMK.nun 170.maddesi gereğince mal ayrılığı döneminde edinilen taşınmaza yapılan katkı alacağına ilişkindir.
Uyuşmazlık konusu 9930 ada 2 parselde kayıtlı, 1.kat 3 nolu daire satış suretiyle 29.02.2000 tarihinde mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde davalı tarafından satın alınmış bulunduğundan uyuşmazlığın Borçlar Kanununun genel hükümlerine göre çözümlenmesi gerekmektedir. Taraflar 29.06.1990 tarihinde evlenmişler, 17.04.2000 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin kararın 29.09.2000 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Davacı ... 30.01.1987 tarihinde PTT İşletmesinde çalışmaya başlamış ve halen aynı işyerinde çalışmaktadır. Davalı ...’da 04.05.1988’den itibaren davacıyla aynı işletmede çalışmaya başlamış, 15.01.2000 tarihinde işyerindeki mevzuat değişikliği nedeniyle Telekom İdaresine geçmiş ve halen aynı işyerinde şef olarak çalışmaktadır. Her iki tarafın da çalıştıkları anlaşılmıştır. Hükme esas alınan uzman bilirkişi ... ve arkadaşlarının dosyaya sundukları rapor ve ek raporlarından; mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde alınan bağımsız bölüme yapılan katkı nedeniyle istenilen katkı alacağı yönünden davacının 743 sayılı TMK.nun 152.maddesi uyarınca evi geçindirme yükümlülüğü bulunduğu halde bu hususun gözetilmediği, aynı zamanda davacı ...’in çalışmasına ve gelirine esas olacak belgelerin getirtilip dosya arasına konulmadığı, sadece davalının çalışmasına ilişkin belgelerden hareketle değerlendirme yapıldığı belirlenmiştir. Davacının alkol bağımlısı olduğu ileri sürülmüş ve bu husus tanıklarca da doğrulanmıştır. Bilirkişilerce bu konu değerlendirilmiş, ancak buna ilişkin indirimin ne oranda yapıldığı rapor yerinde açıklanmamıştır.
Mahkemece yapılacak iş; davacı ...’e ait çalışmalarına ilişkin maaş ve gelirini gösterir tüm belgelerin sunulması için davacı tarafa süre ve imkan tanınması veya masraf verildiğinde mahkemece bizzat ilgili kurumdan istenilerek getirtilip dosya arasına konulması, taraflara ait çalışmalarına ve gelirlerine ilişkin belgeler gözetilerek taşınmazın edinildiği 29.02.2000 tarihine kadar tüm gelirlerinin ayrı ayrı toplanması, her birinin sosyal statüleri, konumları ve mesleki kariyerleri gözetilerek yapabilecekleri kişisel masraflarının ayrı ayrı hesaplanması, davacı ...’in ayrıca 743 sayılı TMK.nun 152.maddesi gereğince evi geçindirme yükümlülüğü gözetilerek taşınmazın alındığı tarihe kadar yapabileceği evi geçindirme gideriyle kişisel giderinin ve alkol bağımlılığı nedeniyle olağan koşullarda bunun için yapılabilecek olağan ve beklenir harcama dışında, olabilecek fazla harcama var ise,oran belirtilmek suretiyle hesaplanacak miktarın, davalı yönünden ise kişisel harcamalarının hesaplanıp toplam gelirlerinden ayrı ayrı düşülmesi, her birinin bu durum karşısında yapabilecekleri tasarruf miktarlarının ayrı ayrı saptanması, davacının toplam tasarruf miktarı içerisindeki katkı oranının belirlenmesi, bu katkı oranının dava tarihindeki bağımsız bölümün belirlenen gerçek değeriyle çarpılması sonucu davacının katkı payı alacağının saptanması, dosyanın bu haliyle konunun uzmanı bir hukukçu, bir muhasebeci veya mali müşavire verilerek tarafların ve Yargıtay’ın denetimine açık gerekçeli rapor alınması, ondan sonra tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucu hüküm kurulmuş bulunması usul ve yasaya aykırıdır.
Kabul şekline göre de, katkı payı alacağına dava tarihinden itibaren değişik oranlarda yasal faiz uygulanması doğru değildir. Dava dilekçesinde istenen 1.000,00 TL için dava tarihinden, kabule göre ıslahla artırılan ve geriye kalan 11.500,00 TL için ıslah tarihi olan 05.02.2009 tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması yerinde bulunmamaktadır.
Öte yandan hüküm davacı tarafından temyiz edilmemiş olup, kabul edilen 12.500,00 TL’den fazla katkı alacağı hesaplandığı takdirde mahkemece bu hususun gözönünde bulundurulması düşünülmelidir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde olduğundan kabulü ile usul ve kanuna aykırı olan yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlerle ve HUMK.nun 428.maddesi uyarınca BOZULMASINA ve 675,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 03.05.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.