Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13512 Esas 2020/1652 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13512
Karar No: 2020/1652
Karar Tarihi: 03.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13512 Esas 2020/1652 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum olduğunu belirleyerek, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ve hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği hususunu dikkate aldı. Ancak, sanığın adli sicil kaydında bulunan Gelibolu Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/261 Esas - 2011/29 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınamayacağı, ancak Çan Asliye Ceza Mahkemesinin 10.06.2004 gün ve 2003/104 Esas - 2004/105 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu gözetilmediği için hükümlerde düzeltme yapılması gerektiği sonucuna vardı. Buna göre, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6. maddesi gereğince sanığa hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildi.

2. Ceza Dairesi 2019/13512 E. , 2020/1652 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında bulunan ve tekerrüre esas alınan Gelibolu Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/261 Esas – 2011/29 Karar sayılı ilamının suç tarihinden sonra 19.02.2014 tarihinde kesinleştiği bu nedenle tekerrüre esas alınamayacağı; ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki 21.03.2011 tarihinde infaz edilen Çan Asliye Ceza Mahkemesinin 10.06.2004 gün ve 2003/104 Esas – 2004/105 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkralarından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılarak “ Çan Asliye Ceza Mahkemesinin 10.06.2004 gün ve 2003/104 Esas – 2004/105 Karar sayılı hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi gereğince sanığa hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.