MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 25/07/2013 tarihli iade kararı sadece karşılıksız yararlanma suçuna yönelik olmasına, mühür bozma suçundan kurulan 17/04/2012 tarihli 2011/445 E.-2012/308 K. sayılı karar hukuki varlığını devam ettirmesine rağmen, mühür bozma suçu yönünden kurulan 22/05/2014 tarihli, 2013/522 E. – 2014/373 K. sayılı ikinci kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan17.04.2012 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihinde sanığın borcundan dolayı kesilen sayacın mührünü kırarak kaçak su kullandığının belirtilmiş olması karşısında; sanığın tüketim miktarının belirlenmesini engelleyecek şekilde sayaca müdahale edip etmediğinin tespiti açısından; kurulu güç tespit edilip, tutanak öncesi ihtilaflı dönemde normal kullanıma göre tüketebileceği ortalama su miktarı bilirkişiye hesaplattırılarak, tutanak öncesi ihtilaflı ve ihtilafsız dönemler ile tutanak sonrasındaki dönemdeki sayaçtan geçirilen tüketim miktarlarının birbirleriyle uyumlu olup olmadığına dair tespitin yapılması gerekirken, bilirkişi raporunda tutanak öncesi, son mühürleme tarihi olan 05/10/2005"in değil, bu tarihten bir önceki tarih olan 20/09/2005 tarihinin kaçak kullanım için başlangıç tarihine esas alınarak, yine tutanak tarihi olan 29/04/2010 tarihinin kaçak kullanıma ilişkin son tarih olarak esas alınmayıp, keşif tarihi olan 24/01/2013 tarihinin esas alınması, ayrıca yanlış tarihler esas alınarak yapılan hesaplamanın KDV"yi de içermesi suretiyle bahse konu raporun düzenlenmesi karşısında; bilirkişiden belirtilen eksiklikleri giderici yönde yeniden rapor alındıktan sonra, sanığın atılı suçu işlediğinin tespiti halinde; suç tarihi de göz önüne alınarak katılan kurumun 29/04/2010 tarihli tutanak için cezasız ve vergisiz gerçek zararı bilirkişiye hesaplattırılıp, sanığa miktar da belirtilmek suretiyle "bilirkişinin hesapladığı kurumun cezasız ve vergisiz gerçek zararını gidermesi durumunda 6352 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verileceğine" ilişkin bildirimde bulunulduktan sonra yasal sürenin geçmesi nedeni ile sanığa makul bir süre de tanınıp bu süre beklenilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininin gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 05/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.