MAHKEMESİ : ...Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : ... vd.


Taraflar arasındaki ortaklığın giderilmesi davasından dolayı mahal mahkemesinden verilen hüküm davalılar ... ve ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, ortaklığın giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, ortaklığın satış suretiyle giderilmesine karar verilmiştir.
Hüküm, davalı ... vekili ve davalı ... tarafından temyiz edilmiş; davalı ... temyiz harçlarını yatırdıktan sonra maddi durumunun elverişli bulunmadığını gerekli temyiz giderlerini ödeyemeyeceğini bildirerek adli yardım isteminde bulunmuştur.
Bilindiği üzere adli yardıma ilişkin usul ve esaslar 6100 sayılı HMK’nın 334 ilâ 340. maddelerinde düzenlenmiş olup, 336/3. maddesinde adli yardım talebinin kanun yollarına başvuru sırasında Yargıtay’a da yapılabileceği belirtilmiş, 337/1. maddesinde de duruşma yapılmaksızın istem hakkında bir karar verilebileceği hüküm altına alınmıştır. Dolayısıyla, temyiz edenin adli yardım talepleri hakkında temyiz incelemesini yapacak Daire tarafından bir karar verilecektir.
Diğer taraftan; HUMK’nın 434. maddesinde (6100 sayılı HMK’nın 366 maddesi yollamasıyla 344. maddesi), temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamının ödenmesi gerektiği; ayrıca, HUMK’nın 434/III. maddesinde (6100 sayılı HMK’nın 368 ve 344. maddeleri), temyiz harç ve giderlerinin ödenmemesi halinde yapılacak işlemin usul ve esasları gösterilmiştir.
Somut olayda;
1-Dosyada mevcut delil durumuna, davalının temyiz harçlarını mahkeme veznesine ödediğinin ve dava konusu taşınmaz üzerinde bulunan
binanın kendisine ait olduğunu beyan etmiş olduğunun anlaşılmasına göre davalı ...’in temyiz giderlerini ödeme gücünden yoksun olduğu kanaatine varılamadığı, başka bir deyişle HMK"nın 334/1. maddesinde öngörülen koşulların gerçekleşmediği anlaşıldığından, davalının adli yardım talebinin reddine,
Temyiz giderlerinin tamamlanması bakımından HUMK’nın 434/III. maddesi uyarınca işlem yapılmasına,
2-Gerekçeli karar tebligatının davalı ..., ... ve ...’in bilinen en son adresine çıkarılması, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen son adresi olarak kabul edilip tebligatın buraya yapılacağı hükmü gözardı edilerek, davalılara ilk seferde doğrudan Kanunun 21/2. maddesine göre tebligat yapılması usulüne uygun olmadığından adı geçen davalıların adreslerine 7201 sayılı Tebligat Kanunu ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmelik hükümlerine uygun şekilde gerekçeli kararın tebliği sağlanarak yasal temyiz süresi beklendikten sonra temyiz incelemesi yapılmak üzere Dairemize gönderilmesi için dosyanın MAHALLİNE İADESİNE, 04.12.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.