MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK’nın 157/1, 62, 52/2, 53 maddeleri gereğince 7 kez mahkumiyet

Sanık hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükümleri sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında 04/11/2011 tarihinde verilen mahkumiyet kararlarından katılanlar ..., ..., ..., ... ..., ..., ..., ..."e yönelik eylemleri ile ilgili verilen kararın, Yargıtay 23. Ceza Dairesinin 12/04/2016 tarih ve 2015/6880-2016/4472 sayılı düzelterek onama kararı ile kesinleştiği halde, bu katılanlara yönelik 22/03/2018 tarihinde dolandırıcılık suçundan yeniden hüküm kurulması hukuki değerden yoksun olduğundan yok hükmünde sayılması gerekeceği, temyiz kapsamının sanık hakkında bozma kararı verilen katılanlar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ve ..."a yönelik kurulan mahkumiyet kararı ile sınırlı olarak yapılması gerektiği belirlenerek, sanığın katılanlar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ve ..."a yönelik dolandırıcılık suçundan yedi kez mahkumiyeti kararına yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanığın yurtdışında fonda işletip kazandıracağından bahisle ilk başlarda cüzi miktarlarda para alıp faizli olarak katılanlara geri vermek suretiyle güven uyandırdığı ve akabinde yüklü miktarlarda para alarak oyaladığı ve paralarını iade etmeden ortadan kaybolduğu iddia edilen olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mahkemece Yargıtay 23. Ceza Dairesinin 12/04/2016 tarih ve 2015/6880-2016/4472 sayılı bozma ilamına uyma kararı verilmesine rağmen, TCK"nın 168/4. maddesinin uygulanma ihtimaline binaen katılanların etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rızalarının olup olmadığı sorulmadan, bozma ilamı gereği usulünce yerine getirilmeyerek, eksik araştırma ve inceleme ile sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,


Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.