Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesine göre açıklanan; TCK"nın 136/1, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, 16.08.2012 tarihinde işlediği sabit görülen verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan dolayı TCK"nın 136/1, 53/1. maddeleri gereğince 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.05.2013 tarihli, 2013/167 esas, 2013/299 sayılı kararının itiraz edilmeden 10.06.2013 tarihinde kesinleşmesinin ve kesinleşme tarihinden itibaren 5 yıllık denetim süresinin başlamasının ardından, Kayseri 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.09.2014 tarihli, 2014/79 esas, 2014/135 sayılı kararı ile 25.07.2013 tarihinde işlediği sabit görülen kasten yaralama suçundan dolayı TCK"nın 86/2, 86/3-a, 29/1, 52, 52/4. maddeleri gereğince 3.020,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin mahkumiyet hükmü 30.10.2014 tarihinde kesinleşen sanık hakkında, denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle ihbarda bulunulmasını müteakip, duruşma açılarak, sanığın savunması alınıp, 30.05.2013 tarihli hükmün CMK"nın 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına ilişkin Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.12.2014 tarihli, 2014/715 esas, 2014/890 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık ..."ın, eşinin arkadaşı ve kayınpederinin komşusu olan mağdur ..."e ait cep telefonu numarasını, mağdurla kayınpederinin tartışmasından sonra, mağdurun hayat kadını olduğunu söyleyerek işyeri arkadaşına verdiği olayda;
Mağdura ait kişisel veri niteliğindeki cep telefonu numarasını, mağdurun cinsel amaçlı olarak rahatsız edileceğini bilerek ve mağdurun bilgisi dışında başkasına veren sanığın sübut bulan eyleminin TCK"nın 136/1. madde ve fıkrasında tanımlanan verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçunu oluşturduğuna dair yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
CMK"nın 231. maddesinin 11. fıkrası uyarınca, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanık hakkında durumunun değerlendirilerek kısmi infaz veya koşulların varlığı halinde TCK"nın 50. ve 51. maddelerinin uygulanması suretiyle yeni bir mahkumiyet hükmü kurulabileceği gözetilmeksizin, denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işleyen ve kendisine yükümlülük yüklenmeyen sanık hakkında, yasal zorunluluk hali de bulunmadığı halde, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi yerine açıklanması geri bırakılan hükümle birlikte verilen kısa süreli hapis cezasının açıklanan hükümde adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ceza miktarına, erteleme hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa hükmedilen adli para cezası taksitlendirildikten sonra, TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin kararda belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün taksitlendirmeye ilişkin 4. paragrafındaki “adli para cezasının 20 ayda ve 20 eşit taksitte ödenmesine, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edilmesine,” ibarelerinin hükümden çıkarılarak, yerine, “Sanığın ekonomik ve şahsi halleri nazara alınarak, hükmedilen adli para cezasının TCK"nın 52/4. maddesi gereğince birer ay ara ile 20 eşit taksitte ödenmesine, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa bildirilmesine,” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.