MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 07/11/2018 tarih ve 2016/372-2018/855 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili: müvekkilinin bir Kamu İktisadi Teşebbüsü olduğunu, yolsuzluk iddiaları üzerine TBMM Meclis Araştırma Komisyonu"nca iddiaların araştırıldığını, hazırlanan raporda, Turban AŞ Genel Müdürlüğünde ve bağlı işletmelerinde 1994-1995 yıllarında çeşitli mal ve hizmet alımlarının fiilen yapılmamış olmasına rağmen bu mal ve hizmet alımlarının alınmış gibi gösterilerek mevcut veya hayali firmalardan naylon veya mahiyeti itibariyle yanıltıcı faturalar kullanmak suretiyle bir kısım görevlinin ödenmiş gibi gösterilen bu paraları zimmetlerine geçirdiklerinin saptanarak suç duyurusunda bulunulduğunu, Maliye Bakanlığı Teftiş Kurulunca vergi incelemesi yapıldığını ve 13/12/1999 tarih ve 11 sayılı raporda Kasım, Aralık 1994 aylarında alınan sahte veya muhteviyatı itibari ile yanıltıcı belgelerden dolayı 3.596,77 TL KDV aslı ile birlikte 10.790,32 TL kaçakçılık cezası ve 29.020,12 TL gecikme faizinin tarh ve tahakkuk ettirildiğini, toplam 32.706,12 TL"nin 28/01/2000 tarihinde Çankaya Vergi Dairesine yatırıldığını, 32.706,12 TL kurum zararının 5.630,51 TL"sinin 28/01/2000 tarihinden itibaren reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; kurum zararının genel müdürlükçe verilmediğini, sahte ve yanıltıcı faturaların işletme müdürlüklerince yapılan işlere karşılık genel müdürlüğe dekont edildiğini, davalı ..."in görev sorumluluğuna girmeyen hususlardan dolayı sorumlu tutulmasının mümkün olmadığını, genel müdür olan ..."in de bu faturaların sahte olup olmadığını bilmesinin mümkün olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı şirketin yönetim kurulu üyesi ve genel müdürü olan davalı ..."in görev yaptığı tarihlerde dava konusu edilen usulsüz işlemler nedeniyle davacı şirketin ödemek zorunda kaldığı vergi ve cezaların davalıdan tahsili talebiyle derdest davanın açıldığı, davacı şirketin yönetim kurulu üyesi ve genel müdürü olan davalı ..."in usulsüz işlemlerin yapıldığı dönemle ilgili olmak üzere genel müdürlüğe bağlı temsil ve imza yetkilerini Mülga TTK 342 maddesi gereğince Bölge Müdürlüklerine devrettiği, yapılan usulsüz işlemlerin tümüyle Marmaris İşletme Müdürlüğü"nün bağlı olduğu Marmaris Bölge Müdürlüğü"nde görev yapan bölge müdürü ve diğer şirket çalışanlarına ait olduğu, davalının konumu itibariyle faturaların geçerliliği ve malların teslimi işleminin yapılmasını fiilen tespit gibi bir görevinin bulunmadığı, Mülga TTK 317 ve devamı maddelerinde düzenlenen anonim şirket yönetim kurulunun idare, temsil ve sorumluluk hükümlerine göre davalı ..."in dava konusu edilen zarar nedeniyle herhangi bir sorumluluğunun bulunmadığı anlaşıldığından davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 06/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.