İzinsiz kenevir ekme - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/4637 Esas 2020/1481 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4637
Karar No: 2020/1481
Karar Tarihi: 03.03.2020

İzinsiz kenevir ekme - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/4637 Esas 2020/1481 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yalova'da bir kişi hakkında kenevir ekimi yaptığına dair ihbar üzerine yapılan soruşturma sonucunda evinin bahçesinde 118 kök kenevir bitkisi bulunduğu tespit edildi. Sanık hakkında açılan davada, suçun \"münhasıran kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi\" suçunu oluşturduğu ve 1-3 yıl arası hapis cezası öngördüğü belirtildi. Ancak sanığın ektiği bitkilerin sayısı dikkate alındığında, suçun, aynı kanunun 23/5 fıkrasının ilk cümlesinde yer alan \"esrar elde etmek amacıyla kenevir ekimi suçu\" ile aynı fıkranın 2. cümlesinde yer ala \"münhasıran kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi suçu\"nu oluşturup oluşturmadığı tartışma konusu oldu. Bu nedenle, görev yerinin Asliye Ceza Mahkemesi olduğu gözetilerek, üst dereceli ağır ceza mahkemesine gönderilmesi gerektiği kararlaştırıldı. Sonuç olarak, davaya devam edilip karar verilmesi hukuki açıdan hatalı bulunarak, karar bozuldu. Kanun maddeleri olarak ise;

20. Ceza Dairesi 2018/4637 E. , 2020/1481 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi
Suç : İzinsiz kenevir ekme
Hükümler : 1-) Yalova 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 13/06/2017 tarih, 2017/141 E. 2017/405 K. sayılı beraat hükmü
2-) Duruşma açarak istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler ile CMK"nın 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri dikkate alınarak, Cumhuriyet savcısının temyiz dilekçesinde belirttiği temyiz sebeplerinin hükmün hukuki yönüne ilişkin olduğu değerlendirilerek, anılan sebeplere bağlı olarak yapılan incelemede,
Tüm dosya kapsamına göre, hakkında kenevir ektiğine ilişkin ihbar bulunan sanığa ait evin bahçesinde ekili vaziyette 118 kök kenevir bitkisinin ele geçirildiği soruşturma nedeniyle düzenlenen iddianame içeriğinde sanığa izafe edilen eylemin, 6545 sayılı yasa ile değişik 2313 sayılı yasanın 23. maddesinin 5. fıkrasına eklenen 2. cümle uyarınca, “münhasıran kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi" yapma suçunu oluşturduğu, suç tarihinde bu suça ilişkin yaptırımın 1 yıldan 3 yıla kadar hapis cezası olup, davaya bakmakla görevli mahkemenin Asliye Ceza Mahkemesi olduğu ancak somut olayda ele geçen ekili, boyları 1-1,5 metre arasında değişen 118 kök kenevir bitkisi dikkate alındığında sanığın eyleminin 6545 sayılı yasa ile değişik 2313 sayılı yasanın 23/5 fıkrasının ilk cümlesi uyarınca esrar elde etmek amacıyla kenevir ekimi suçu ile aynı maddenin 2. cümlesinde yer alan münhasıran kendi kullanımı için ihtiyaç duyduğu esrarı elde etmek amacıyla kenevir ekimi suçunu oluşturup oluşturmadığını tartışma ve değerlendirme görevinin, üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olup, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi"nin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararı hukuka aykırı bulunduğundan, 5271 sayılı CMK"nın 302/2.
maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, dosyanın Yalova 2. Asliye Ceza Mahkemesi"ne; kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesi"ne gönderilmesine, 03.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.