Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/6138 Esas 2022/1475 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlal
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar ve müdafii

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanıklar hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesi neticesinde;
Sanığın hırsızlık eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h ve 142/2-d maddelerinde yazılı nitelikli halleri aynı anda oluşturduğu ve bu sebeple hakkında temel ceza belirlenirken TCK'nın 61. maddesi gereğince alt sınırdan uzaklaşılmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanıkların ve sanıklar müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesi neticesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde, 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesi uyarıca bir kat artırım yapılırken 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulandığı hüküm fıkrasının “sanıkların eylemini birden fazla kişiyle işlediği anlaşılmakla TCK’nın 119/1-c maddesi uyarınca bir kat artırım yapılarak 12 ay hapis cezasına hükmolunmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.