Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/7711 Esas 2015/5505 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R

Davacı, 28.12.1989-15.01.1992 tarihleri arasında davalı ... Ocağında dişçi olarak  çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece,davanın kabulü ile davacının 28/12/1989 – 15/01/1992 tarihleri arasında aylık 750.000 TL brüt ücretle davalı işyerinde hizmet akdi ile çalıştığının tespitine karar verilmiştir.

Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 1989 yılında 657 sayılı Kanun"un 4/B bendi kapsamında sözleşmeli diş tabibi olarak çalışacağına dair sözleşmenin bulunduğu anlaşılmaktadır.
6100 sayılı HMK"nın 114/1-b maddesine göre "yargı yolunun caiz olması" dava şartı olup mahkeme, dava şartlarının mevcut olup olmadığını, davanın her aşamasında kendiliğinden araştırır. Taraflar da dava şartı noksanlığını her zaman ileri sürebilirler. Mahkeme, dava şartı noksanlığını tespit ederse davanın usulden reddine karar verir.
Somut olayda, 657 sayılı Kanun"un 4/B bendi kapsamında kamu görevlisi olan davacının talebinin 5434 sayılı Kanun hükümlerine göre çözülmesi gerektiği göz önünde bulundurulmaksızın ve 6100 sayılı HMK"nın 114/1-b maddesine göre dava şartı olan "yargı yolunun caiz olmaması" nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmesi yerine işin esasına girilerek yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.