Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/4399 Esas 2021/9823 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/4399
Karar No: 2021/9823
Karar Tarihi: 01.11.2021

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/4399 Esas 2021/9823 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 32. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen silahlı terör örgütüne üye olma suçuna ilişkin 2017/153-2018/87 sayılı karar, Ceza Dairesi tarafından incelenerek, sanık hakkında TCK’nın 220/7 ve 314/3. maddeleri yollamasıyla aynı Kanunun 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet hükmü verilmiştir. Dosya, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından incelenip reddedilmiştir. Sanığa ait ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme tutanağı ilgili birimlerce tespit edilememiş olduğundan ve sanığın ByLock programını kullandığının kesin delillerle ispat edilememiş olması nedeniyle tebliğnamede bozma istemine iştirak edilmemiştir. Hüküm esas alınan delillerin hukuka uygun olarak elde edildiği, usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı belirlenerek, sanık müdafii ile Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının ileri sürdükleri nedenlerin yerinde görülmemesi üzerine CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davası esastan reddedilmiş ve hüküm onanmıştır.
TCK’nın 220/7, 314/3 ve 314/2. maddeleri; 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi, TCK’nın 62, 53 ve 63. maddeleri suçlu olduğu kabul edilen sanık hakkında uygulanan kanun maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2021/4399 E. , 2021/9823 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : İstanbul 32. Ağır Ceza Mahkemesinin 04.04.2018 tarihli ve 2017/153-2018/87 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak;Sanık hakkında; TCK’nın 220/7 ve 314/3. maddeleri yollamasıyla aynı Kanunun 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Tüm dosya kapsamına göre; sanığa ait ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme tutanağının ilgili birimlerce tespit edilememiş olması ve sanığın ByLock programını kullandığının kesin delillerle ispat edilememiş olması karşısında tebliğnamede bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafii ile Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın İstanbul 32. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.