Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5453 Esas 2018/1171 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Katılan ..."ın geçici raporunda basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı, katılan ..."ın geçici raporunda hayati tehlikesinin mevcut olduğu, ancak her iki katılanın da beyin cerrahi uzmanınca kati raporlarının verilmesi gerektiğine yönelik kaydın bulunduğu, katılan ... hakkında tanzim edilen İzmir Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nün 29.12.2014 tarihli raporunda ise katılanda meydana gelen yaralanmanın hayat fonksiyonlarına 5. derece etkili kemik kırığına neden olduğu ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması veya yitirilmesi niteliğinde olup olmadığının tespiti için tedavisi tamamlandıktan ve olay tarihinden 18 ay sonra kontrol muayenesi gerektiğinin belirtildiği ancak katılanların raporlarının kesinleştirilmediği anlaşılmakla katılanların kati raporları alınıp sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken geçici raporlar doğrultusunda eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Hükmün esasını oluşturan 12.01.2015 tarihli kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında sanığa ait sürücü belgesinin 6 ay süreyle geri alınmasına karar verildiği halde, gerekçeli kararın gerekçe kısmında sürücü belgesinin 1 yıl süreyle geri alınmasına denilerek kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşturulması,
3-Sanığın talimat ile alınan savunmasında zararı gidermeyi kabul ettiğini beyan ettiği bu nedenle mahkemece katılanların uğramış olduğu zararın basit bir araştırma ile hesaplanarak sanığa bildirilmesi ve sonucuna göre CMK"nın 231. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerekirken, katılanların zararını karşılamadığı gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün, isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 07.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.