Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/4159 Esas 2020/9714 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4159
Karar No: 2020/9714
Karar Tarihi: 13.02.2020

Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/4159 Esas 2020/9714 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdureyi ailesi ve yetkililerden habersiz olarak kendi rızasıyla 2 gün boyunca alıkoyduğu için çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunu işlemiş olduğu tespit edilmiş olmasına rağmen, ceza muhakemesi şartı olan uzlaşma hükümlerinin uygulanması zorunlu olduğundan öncelikle uzlaşma girişiminde bulunulması gerektiği ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, bu gözetilmeden hüküm verildiği için karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri: Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçu 5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesi uyarınca düzenlenmiştir ve 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında kalması nedeniyle ceza muhakemesi şartı olan uzlaşma hükümlerinin uygulanması zorunlu hale gelmektedir.

8. Ceza Dairesi 2019/4159 E. , 2020/9714 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, kayden 15.08.1995 doğumlu olup suç tarihinde on sekiz yaşını tamamlamayan ve ailesi ile birlikte oturduğu evi terk eden mağdure ..."yı 25.07.2012 ile 27.07.2012 tarihleri arasında ailesi ve yetkili makamları durumdan haberdar etmeksizin rızası ile iki gün süre ile yanında tutmak suretiyle atılı suçu işlediği sabit olduğu halde, mahkumiyeti yerine mağdureyi ikametine kendisinin götürmediği veya ikametinde kalmasını sağlamaya yönelik iradesini etkilemediği şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile yazılı şekilde beraatine karar verilmesi yasaya aykırı ise de, 5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesinde düzenlenen çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunun 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamında kalması nedeniyle ceza muhakemesi şartı olan uzlaşma hükümlerinin uygulanması zorunlu olduğundan, öncelikle uzlaşma girişiminde bulunularak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. madesi gereğince BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.