Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sanıklar - kasten yaralama - hakaret - tehdit ayrıca sanık - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/3587 Esas 2016/3042 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar), kasten yaralama, hakaret, tehdit (ayrıca sanık ...)
HÜKÜM : Sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkûmiyetlerine, sanık ..."nın ayrıca tehdit suçundan mahkûmiyeti ile kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin reddine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler ile temyiz isteminin reddine dair Ek karar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin reddine dair Ek kararın incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen cezaların miktarları itibariyle 1412 sayılı CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olması nedeniyle mahkemece gerekçesi gösterilmek suretiyle temyiz isteminin reddine dair verilen Ek karar usul ve kanuna uygun olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle Ek kararın ONANMASINA,
Sanıklar ..., ..., ... ile ... haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve sanık ... hakkında tehdit suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Sanık ..., diğer sanıkların eylemlerine 5237 sayılı TCK"nın 37. maddesi kapsamında iştirak ettiği halde hakkında aynı Kanunun 39. maddesi ile uygulama yapılarak eksik ceza tayini ve yine sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan hüküm kurulurken, şartları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 110. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümlerden sonra Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerde yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümlerin çıkartılarak yerlerine “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.