3. Hukuk Dairesi 2014/2412 E. , 2014/3628 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : GAZİANTEP 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/09/2012
NUMARASI : 2010/478-2012/478
Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı dava dilekçesinde; şirket tesislerinde yapılan kontrol sırasında abonesiz şekilde tüketim yapıldığının belirlenerek kaçak tutanağı düzenlendiği ve kaçak tüketim tahakkuku yapılarak davacıya ödeme konusunda tebligat yapıldığı, davacının itirazda bulunmasına rağmen itirazının reddedildiği ve tüketime konu tesislerde yeralan diğer abonelik için yapılan güç arttırımının bu bedelin ödenmesi halinde yapılacağının bildirildiği, bunun üzerine davacının kaçak kullanım bedelini taksitlendirerek ödemeye başladığı ileri sürülerek, 120.944,00 TL borçlu olmadığının tespiti ve ödenenin istirdatı istenilmiştir.
Davalı, kaçak elektrik kullanıldığının tespit edilip, tutanak düzenlendiğini, müvekkili kurumun mevzuata uygun işlem yaptığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; bilirkişi raporu esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm, süresinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, tarafların sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava, abonesiz kullanım kaçak tahakkuk faturasından dolayı borçlu olmadığına ilişkin menfi tespit ve bu doğrultuda yatırılan bedelin istirdadına ilişkindir.
Somut olayda; davalı kurum tarafından davacıya ait tesiste yapılan kontrol sırasında abonesiz kullanım ve tüketim yapıldığının tespit edildiği, bu doğrultuda 22.07.2010 tarihli tutanağın düzenlendiği anlaşılmaktadır. Davacının taksitlendirme talebi ile 09.08.2010 tarihinde 24.143,12 TL, 13.09.2010 tarihinde 20.098,37 TL, 11.10.2010 tarihinde 20.529,08 TL, 09.11.2010 tarihinde 20.975,33 TL, 09.12.2010 tarihinde 21.929,30 TL olmak üzere ödemelerde bulunduğu sabittir. Mahkemece, elektrik mühendisi bilirkişi raporlarından da anlaşıldığı gibi, E.P.M.H Yönetmeliğinin 13. maddesi kapsamına göre yasal olmayan sayaç takılarak elektrik tüketilmiş olmasının kaçak elektrik olarak nitelendirildiği, davacının 18.10.2011 tarihli dilekçesi ile menfi tespit davasını ıslah ederek yapılan ödemeler doğrultusunda menfi tespit ve istirdat davasına dönüştürdüğü, 29.05.2012 tarihli elektrik mühendisi bilirkişi raporu nazara alınarak, ödeme makbuzları ve tarihleri doğrultusunda davalı kurumun talep ettiği 120.944,00 TL"den davacı şirketçe ödenmesi gereken bedelin 64.146,50 TL olduğu, buna göre 56.797,50 TL"nin fazladan istendiği, davacı şirketçe yapılan ödemeler ve tarihleri de nazara alınarak 09.11.2010 itibariyle 20.773,19 TL, 09.12.2010 itibariyle 21.929,30 TL olmak kaydıyla toplam 42.702,49 TL"nin istirdadı cihetine gidilmiştir.
Deliller toplandıktan sonra, dosya bilirkişi incelemesi için Ankara Nöbetçi Asliye Ticaret Mahkemesine talimat yoluyla gönderilerek, bir elektrik mühendisi bilirkişiden 25.04.2011 tarihli rapor alınmıştır. Bu rapordan E.P.M.H Yönetmeliğine göre abonelik yapılmaksızın davalı kurum izni dışında tesisata müdahale edilerek ve yasal olmayan sayaç takılarak elektrik tüketilmesinin kaçak kullanım olarak kabul edildiği, tutanak tarihi 22.07.2010 olmasına rağmen 29.04.2010 olarak kabulünün gerektiği Yönetmeliğin 15.maddesi gereğince kaçak kullanım bedelinin 38.543,74 TL olduğu, 29.04.2010- 22.07.2010 arasında geçen dönemin normal tahakkuk elektrik tüketim bedelinin ise asıl alacak 26.299,27 TL KDV"si 4.733,87 TL olmak üzere 31.033,14 TL olduğu neticede toplam borcun 69.576,88 TL olarak hesaplandığı anlaşılmıştır.
Davacı vekili 21.06.2011 tarihli dilekçesi ile dava konusu borcun itirazi kayıtla taksitler halinde ödendiğini belirterek, ekinde ödeme makbuzlarını da sunmuştur. Bunun üzerine Ankara Nöbetçi Asliye Ticaret Mahkemesine yeniden talimat yazılarak bir elektrik mühendisi bilirkişiden yapılan ödemeler de nazara alınarak bu doğrultuda borcun yeniden hesaplanması istenmiştir. Neticede 12.09.2011 tarihli elektrik mühendisi bilirkişi raporundan kaçak tespit tarihinin 30.04.2010 olması gerektiği E.P.M.H Yönetmeliğinin 15.maddesi gereğince kaçak kullanım bedelinin 39.558,04 TL olduğu, 30.04.2010-22.07.2010 tarihleri arasındaki normal elektrik tüketim bedelinin 27.219,87 TL asıl alacak, 4.899,58 TL KDV olmak üzere 32.119,45 TL olduğu, yapılan ödemelerin mahsubu sonucunda halen kuruma 28.830,22 TL borçlu bulunduğu belirtilmiştir.
Davacı vekilinin 18.10.2011 tarihli dilekçesi ile itiraz edilerek bilirkişiden ek rapor alınmasını talep ettiği anlaşılmıştır. Bu nedenle dosya Ankara Nöbetçi Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilerek bir elektrik mühendisi bilirkişiden ayrıntılı ve kapsamlı ödemeleri içeren yeni bir rapor istenmiştir. 29.05.2012 tarihli bu rapordan davacı şirketin davalı kuruma ödemesi gereken bedelin 64.146,50 TL olup 56.797,50 TL"nin fazladan istenmiş olduğu, davacı şirketin yaptığı ödemeler doğrultusunda 09.11.2010 tarihi itibariyle 20.773,19 TL, 09.12.2010 tarihi itibariyle 21.929,30 TL olmak üzere toplam 42.702,49 TL için istirdat talebinin yerinde olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece, son rapor hükme esas alınmıştır. Her üç rapor farklı olup bu hali ile raporlar hükme esas alınamaz.
Hal böyle olunca, mahkemece, davacının raporlara yaptığı itirazlar da dikkate alınarak, raporlar arasındaki çelişikliği ortadan kaldırmak için konusunda uzman bilirkişi veya bilirkişi kurulundan ilgili yönetmelik hükümleri de gözetilmek suretiyle telafi edici rapor alınıp uygun sonuç çerçevesinde bir karar verilmek gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.