Adalet Bakanlığı"nın, 02/10/2018 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkında 26/12/2012 tarihli karar ile hükmedilen 6.000 Türk lirası adlî para cezasının aynen infazına dair Denizli 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 11/10/2013 tarihli ve 2012/530 esas, 2012/1402 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine dair Denizli 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/02/2018 tarihli ve 2018/132 değişik iş sayılı kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 09/10/2018 tarihli yazı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanığın 14/08/2012 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu bakımından yapılan yargılama sonucunda, Denizli 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 26/12/2012 tarihli ve 2012/530 esas, 2012/1402 sayılı kararı ile, “sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, ancak 191/6. maddesi uyarınca denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına, tedbire uyduğu takdirde cezanın infaz edilmiş sayılmasına, aksi takdirde cezasının TCK’nın 50 ve 52. maddeleri gereğince para cezasına çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılacağına ve cezanın derhal infazının başlanmasına” karar verildiği, hükmün yasa yolu incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği,
2- Denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında, sanığın yükümlülüklerine aykırı davrandığının bildirilmesi üzerine, Denizli 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 11/10/2013 tarihli ve 2012/530 esas, 2012/1402 sayılı ek kararı ile “TCK’nın 191/1, 62/1, 50/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 6.000 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, cezanın aynen infazına” karar verildiği,
3- Hükümlünün temyiz yoluna başvurması üzerine Dairemizin 12/12/2017 tarihli ve 2014/5288 esas, 2017/6606 sayılı ilamı ile, “11/10/2013 tarihli kararın aynen infaz niteliğinde olması nedeniyle itiraz yoluna tabi olduğu, ayrıca sanık hakkında 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun kapsamında uyarlama yapılması gerektiği” belirtilmek suretiyle dosyanın incelenmeksizin iade edildiği,
4- Dosyanın itiraz incelemesi için gönderildiği Denizli 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/02/2018 tarihli ve 2018/132 değişik iş sayılı kararı ile, itiraza konu olan 11/10/2013 tarihli ek kararın usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesi ile itirazın reddine kesin olarak karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "Dosya kapsamına göre, benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 22/12/2015 tarihli ve 2015/1717 esas, 2015/33429 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığa 10 gün içinde denetimli serbestlik müdürlüğüne başvurması gerektiği uyarısını içeren tebligatın yapılması ve sanığın başvuruda bulunmaması üzerine, yüklenen yükümlülüklere veya tedavinin gereklerine uygun davranmamakta "ısrar" ettiğinin kabul edilebilmesi için sanığa "önceki tebligat gereğince başvuruda bulunmadığı, bu tebligat üzerine öngörülen süre içinde de başvurmaması halinde yükümlülüklere ve tedavinin gereklerine uymamakta ısrar etmiş sayılacağı" uyarısı ile yeniden tebligat yapılması, bu tebligata rağmen de başvuruda bulunmadığı takdirde sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uymamakta ısrar edeceği nazara alındığında, somut olayda İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünün çağrı kağıdının 05/09/2013 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın tebliğe rağmen denetimli serbestlik müdürlüğüne müracaat etmediği bildirilmiş; ancak tek başına bu durumun ise ısrar olarak kabulünün mümkün bulunmadığı anlaşıldığından denetime uymamakta ısrar şartının gerçekleşmediği hususu gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilerek, Denizli 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/02/2018 tarihli ve 2018/132 değişik iş sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Dairemizin 12/12/2017 tarihli ve 2014/5288 esas, 2017/6606 sayılı ilamında da belirtildiği gibi, 26/12/2012 tarihli hükmün 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK’nın 191/6. maddesi uyarınca sanık hakkında cezaya hükmedildikten sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanması mahiyetinde olduğu, sanığın tedbire aykırı davranması üzerine verilen 11/10/2013 tarihli ek kararın da “6.000 Türk lirası adlî para cezasının aynen infazı” niteliğinde olduğu, bu nedenle daha önce bu suç bakımından tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan sanık hakkında, mahkûmiyet hükmünden sonra 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası ve 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 7. maddenin 2. fıkrası kapsamında uyarlama yapılması gerektiği anlaşıldığından, hükümlünün kanun yararına bozma talebine konu olan suçu, aynı nitelikte başka bir suç nedeniyle daha önce verilmiş bir tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
a) Hükümlü bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz.” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine”,
b) Hükümlü bu suçu daha önce işlediği suçtan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş değilse, bu suç nedeniyle daha önce tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan hükümlü hakkında, karardan önce 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca, 191. madde hükümleri çerçevesinde "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına",
Karar verilmesi için itirazın bu nedenlerle kabul edilmesi gerektiğinden, Denizli 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/02/2018 tarihli kararına karşı bu nedenlerle kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdirinin sağlanması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine karar vermek gerekmiştir.
D) Karar :
Açıklanan nedenlere göre; Denizli 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/02/2018 tarihli ve 2018/132 değişik iş sayılı kararına karşı açıklanan nedenlerle kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdirinin sağlanması için dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE, 05.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.