Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/3686 Esas 2018/1124 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın olay günü kaza mahallini terketmesi sonucu alkollü olup olmadığının, alkollü ise miktarının tespit edilemediği, sanığın aracında bulunan tanıkların kolluk beyanları ile çarptığı araç sürücüsünün mahkeme beyanından sanığın olay günü alkollü olduğu anlaşıldığına göre; sanık hakkında temel ceza tayin edilirken, suçun işleniş şekli, failin kastının yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca asgari haddin biraz üzerinde ceza tayini yerine, yazılı şekilde çok fazla ceza tayin edilmesi,
Kabule göre de;
2- Alkolün etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek halde olmasına rağmen araç kullandığı tespit edilen sanık hakkında temel ceza tayin edilirken, uygulanan kanun maddesinin, “TCK"nın 179/3. maddesi yollamasıyla aynı Kanun"un 179/2. maddesi” yerine, “TCK"nun 179(2) maddesi” şeklinde gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
3-Sanık hakkında hükmedilen 10 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında yasal dayanak olan yasa hükümlerinin gösterilmemesi ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesi ile TCK"nın 52/3. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.