Taraflar arasındaki “

“rücuan tazminat”

” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda;

Mersin 1. İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 16.11.2001 gün ve 2001/881 E- 2001/1038 K. sayılı kararın incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin 18.06.2007 gün ve 2007/11047-10213 sayılı ilamı ile; bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkin olup, dava edilen ve direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlığa konu miktar 450,88 TL den ibarettir.

21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun", yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Mahkemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulu"nca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1 maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiş ve aynı kanunla katsayı uygulaması getirilmiştir. 01.01.2007 tarihinden 31.12.2007 tarihine kadar katsayı artışı sonucu uygulanması gereken kesinlik (temyiz edilebilirlik sınırı) "1.170 YTL"dir

Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 08.11.2007 tarihinde, 5219 sayılı Kanunun temyiz (kesinlik) sınırını 1.170 YTL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna direnme ve temyize konu miktar (450,88 TL) olup, kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.

Hal böyle olunca, davalının temyiz dilekçesinin reddi gerekir.

S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 01.07.2009 gününde oybirliği ile karar verildi.