12. Ceza Dairesi Esas No: 2016/4768 Karar No: 2018/1072 Karar Tarihi: 06.02.2018
Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4768 Esas 2018/1072 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, tek yönlü bölünmüş üç şeritli bir karayolunda makas atarak seyir halindeyken, önündeki aracı sollamaya çalışırken kazaya sebep oldu. Kazada iki kişi yaralandı ve sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edildi. Ancak hapis cezası, adli para cezasına çevrildi ve belirtilen adli para cezası belirtilmediği için kanuna aykırı bir karar verildi. Kararın bu nedenle bozulması gerektiği belirtildi ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bir husus olduğundan, hükmün düzeltilerek onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 22/3, 52/3.
12. Ceza Dairesi 2016/4768 E. , 2018/1072 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Taksirle yaralama Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanığın gündüzün meskun mahalde tek yönlü bölünmüş üç şeritli karayolunda makas atarak ilerlediği sırada en sağ şeritte seyir halinde iken yine makas atarak önündeki katılanın idaresindeki aracı sollamaya çalışırken, önce katılanın aracının sol arka kısmına sonra sol şeritten seyreden başka bir araca, onun arkasından gelen bir diğer aracın da önündeki araca çarpmasıyla iki katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, suçu bilinçli taksirle işlediğinin kabulü ile hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilememesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın suçlamaları kabul etmediğine yönelik sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması, Kanuna aykırı olup sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 5. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 7 ay 15 gün hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 225 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 4.500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.