Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12694 Esas 2017/6896 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12694
Karar No: 2017/6896
Karar Tarihi: 05.12.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12694 Esas 2017/6896 Karar Sayılı İlamı

Özet:

2015 yılında bir dava açılmış ve 23 Şubat 2016'da 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen karara davalı vekili tarafından temyiz istemiş. Ancak, Microtransactions Inc. şirketi aleyhine açılan davada miktar 1.000 TL'yi geçmediğinden, HUMK’nın 427/2. maddesi uyarınca nihai karar kesin sayılıyor. Kararda ödenmesine karar verilen miktar 1.192 TL olduğu belirtiliyor ve mahkeme, 432/4. madde gereği davalı vekilinin temyiz talebinin reddine karar veriyor. Kanun maddeleri ise şöyle: HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun'la değiştirilen 427/2. maddesi, HUMK 432/4. madde ve İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtiliyor.

11. Hukuk Dairesi 2016/12694 E. , 2017/6896 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 23/02/2016 gün ve 2015/252-2016/49 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 23.02.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Mahkemece, 1.192,00 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece ödenmesine karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK’nın 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.