Taraflar arasındaki “İşçi alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kartal 3 İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 25/6/2007 gün ve 2005/91-2007/666 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 27/12/2007 gün ve 2007/31158-39993 sayılı ilamı ile; (“...1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosyadaki bilgi ve belgelere göre işverence 14.10.2003 tarihi itibariyle iş sözleşmesinin feshedildiği bildirilmiş ise de aynı gün davacının SSK’na yaşlılık aylığı tahsis talebinde bulunduğu anlaşılmaktadır. Davacıya ihbar tazminatının ödendiği tarih ile davacının emeklilik müracaatında bulunduğu tarih aynı güne rastlamakta ise de, hangisinin önce olduğu dosya içeriğinden anlaşılamamaktadır. Dairemizce bu gibi durumlarda işçi lehine yorum yapılarak işçinin iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle sona erdiği kabul edilmektedir. Kaldı ki, dosyada ki delilere göre, davacıya ödenen ihbar tazminatı, 5004 sayılı yasadan yararlanması üzerine, %20 fark kıdem tazminatından mahsup edilerek geri alınmış olup, ödenmiş bir ihbar tazminatından da söz edilemediğine göre, davacının önel süresi içinde emekliliğe ayrılması feshin onun tarafından gerçekleştiğinin kabulü gerekir. Bu durumda iş akdinin emeklilik nedeniyle davacı işçi tarafından sona erdirildiği olgusu ortaya çıktığından ihbar tazminatı isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile ihbar tazminatının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir...”) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, yolluk harcırahı, kullanılmayan izinler karşılığı ücret ve jübile ikramiyesi alacağının ödenmediği iddiasına dayalı alacak istemine ilişkindir.
Davacı dava dilekçesinde, yolluk harcırahı, kullanılmayan izinler karşılığı ücret ve jübile ikramiyesi alacağının ödenmesi talebinde bulunmuştur.
Mahkemece; davanın “jübile ikramiye” ve “yolluk” alacakları yönünden aynen kabulüne, “izin ücreti” alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Özel Dairece; sair temyiz itirazları reddedilerek, “…ihbar tazminatı isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile ihbar tazminatının hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesi ile hüküm bozulmuştur.
Uyuşmazlık; Davacının dava dilekçesinde ve mahkemenin kararında ihbar tazminatı isteği yönünden bir talepte bulunup bulunmadığı; dolayısı ile bozma ilamının bir maddi hataya dayalı olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
Bozma sonrasında davacı vekili; “Her ne kadar Yargıtay kararı ihbar tazminatı yönünden bozmuşsa da, bizim ihbar tazminatı talebimiz yoktur. Sadece yolluk harcırahı, jübile ikramiye ve izin ücreti talebimiz vardır. Bozma ilamı çelişkilidir. Önceki kararda direnilsin” şeklinde beyanda bulunmuştur.
Yerel mahkemece; yapılan incelemede verilen kararda ihbar tazminatının hüküm altına alınmadığı ve böyle bir talebin olmadığı, sadece davacı tarafın yolluk harcırahı, jübile ikramiye ve izin ücreti talebi bulunduğundan, HUMK.m. 74’te açıklanan taleple bağlılık kuralı gereğince mahkemece sadece bunlar hakkında hüküm kurulduğu açıklanarak, eski kararda ısrar edilmiştir.
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle davacının ihbar tazminatına ilişkin bir talebinin bulunmadığının belirgin bulunmasına, Özel Dairenin bozma ilamının hataya dayalı olduğu anlaşıldığından delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alınmış olduğundan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 24.06.2009 gününde oybirliği ile karar verildi.
