Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/6413 Esas 2020/2721 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/6413
Karar No: 2020/2721
Karar Tarihi: 05.03.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/6413 Esas 2020/2721 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, trafik sigortası olmayan araçta seyahat ederken ölen eşi/babalarının desteğinden yoksun kaldığını belirterek davalıdan tazminat istemiştir. Mahkeme, davacıların talebinin kısmen kabul edilerek, davalı sigorta şirketinin araç kusurundan dolayı limit dahilinde sorumlu olduğu ve belirlenen tutarların dava tarihinden itibaren yasal faiziyle davacılara ödenmesine karar vermiştir. Temyiz eden davalı vekili, karara itiraz etmiştir. Kararda, temyiz isteminin reddine ve mahkemenin verdiği hükümde bir usulsüzlük bulunmadığına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı HMK'nın geçici 3/2 maddesi: Kesinlik sınırı
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi: Kesinlik sınırı belirleme

17. Hukuk Dairesi 2018/6413 E. , 2020/2721 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, 15.11.2012 günü davacıların eşi/babasının trafik sigortasız araç ile seyir halinde iken meydana gelen tek taraflı trafik kazasında vefat ettiğini, davacıların ölenin desteğinden yoksun kaldığını belirterek şimdilik davacı eş Nuray için 5.000,00 TL, davacı çocukların her biri için 1.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile davacı çocuklar için talebini yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulü ile davalı sigorta şirketi sigortalı aracın kusuru ve poliçe limiti dahilinde sorumlu olmak kaydıyla davacı ... için 14.934,78 TL, davacı ... için 17.644,97 TL, davacı ... için 19.271,09 TL, davacı ... için 1.706,58 TL"nin dava tarihinden yasal faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-)6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 2015 yılı için 2.080,00 TL"dir.
Temyize konu davacı ... için 1.706,58 TL olarak kabul edilen karar, kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği
gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin davacı ... lehine hükmedilen tazminata dair temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-)Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin davacı ... lehine hükmedilen tazminata dair temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün miktar itibariyle kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 2.675,11 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 05.03.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.