MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/12/2015 tarih ve 2014/370-2015/332 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanun ile değişik 438/1 maddesi hükmü gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline ait "GODIVA" markasının dünyaca meşhur ve maruf olduğunu, değişik ülkelerde tescili bulunduğunu, müvekkilinin 2013/60791 nolu "GODİVA" ibareli marka başvurusunun davalı şirkete ait markalar mesnet gösterilerek 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi gereğince reddedildiğini, bu karara yapılan itirazın da reddedildiğini, davalı markasından on yıldan fazla bir zaman önce müvekkilinin markasının Türkiye’de tescilli olduğunu, davalı markasının müvekkilinin markasının tanınmışlığından yararlanmak amacıyla tescil edildiğini, Paris Sözleşmesi"nin 1. mükerrer 6.maddesine göre müvekkilinin tanınmış markasının ülkemizde tescil ettirme hakkının garanti altına alındığını, davalı TPE’nin müvekkilinin markasının tanınmış marka olduğunu değişik kararlarında kabul ettiğini, markayı haksız yere tescil ettiren davalının kötüniyetli olduğunu ileri sürerek, TPE YİDK kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, davanın reddini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin 43. sınıfta hizmet verdiğini ve restaurant işi yaptığını, davacının "GODIVA" markalarının ise yalnızca 30 ve 35. sınıflarda tescilli olduğunu, davacı tarafın tanınmışlığının çikolata sektöründe olduğunu, müvekkilinin kötüniyetli olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, başvuru kapsamındaki 43 sınıf bir kısım mal ve hizmetlerin redde dayanak markada aynen yer aldığı, taraf markaları arasındaki benzerliğin güçlü ve açık olduğu, işaretler arasında KHK 7/1-b maddesi anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik olup iltibas tehlikesi olduğu, davacı markasının çikolata sektöründe tanınmış olduğu, ayrıca 43. sınıfta da kullanıldığı, ancak davacının uyuşmazlık konusu hizmetlerde redde mesnet gösterilen markanın tescil
tarihinden daha eski bir markasının olduğunu, markasal kullanımı ve piyasada bilinir olduğunu ispatlayamadığı, itiraza mesnet markanın daha sonra hükümsüz kılındığı ancak söz konusu kararın henüz kesinleşmediği, sonuca etkisi de olmayacağı, TPE YİDK kararının iptal şartlarının oluşmadığı, davalı şirkete husumet yöneltilemeyeceği gerekçesiyle, davanın davalı TPE yönünden esastan, diğer davalı yönünden husumetten reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.