Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/5451 Esas 2019/1979 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 43, 51/1-3, 53/1-3, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, avukat olan katılanın yanında getir-götür işleri ve şoförlük yapmak üzere işe alındığı, daha sonra haciz işlemlerini de takip etmeye başladığı ancak çıktığı hacizlerde yaptığı tahsilatlardan bir kısmını uhdesine geçirip katılana ulaştırmadığı, bu suretle sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;
Sanığın ifadesinde, katılanın ödemesi gereken maaşını ödemediğini, birlikte hesap yaptıklarını, 5.000 TL alacağı olduğunu, icra takipleri sonucunda dosyaya yatırılan ve alacağına karşılık olan 5.000 TL parayı kendi uhdesinde bulundurduğunu, katılanın şikayeti sonrası ise bir kısmını ödediğini beyan ederek makbuzları sunması karşısında, taraflar arasında bulunan anlaşmazlığın hukuki ihtilaf niteliğinde olduğu anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçtan beraatine hükmedilmesi yerine yazılı gerekçe ile mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
a)Sanığın, katılana ait iş yerinde çalışmasına ilişkin olarak resmi bir sıfatı bulunmadığı ve tahsilat yapma görevi olmadığı, bu nedenle suçun sübutu halinde yaptığı tahsilatları uhdesinde bulundurmasına ilişkin olarak uzlaşma kapsamında bulunan 5237 sayılı TCK"nın 155/1 maddesinin gerçekleşeceği gözetilmeksizin, suç vasfında hataya düşülerek hüküm kurulması,
b)Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini,
c)5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinin kullanılmasına ilişkin yasaklama hükmünün uygulanamayacağı hususunun gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükmün BOZULMASINA, 12/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.