Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5896 Esas 2021/696 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz edilen karar temyiz eden tarafa 27.03.2018 tarihinde tebliğ edilmiş ve fakat söz konusu karar yasada öngörülen (HUMK m. 432) on beş günlük süre geçtikten sonra 18.03.2019 tarihinde verilen dilekçe ile temyiz edilmiştir. Kuşkusuz Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 2494 sayılı kanunla değiştirilen 432. maddesine göre temyiz kanuni süre geçtikten sonra yapılır ise temyiz isteminin reddine karar verme yetkisi hükmü veren mahkemeye aittir. Ne var ki aile mahkemelerince verilen kararların yasal süre geçtikten sonra temyiz edilmesi veya temyiz kabiliyetinin bulunmaması halinde dosyanın yerel mahkemece temyiz isteminin reddine karar verilmeden, Yargıtay"a gönderilmesi durumunda, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 2494 sayılı kanun ile değişik 432/4. maddesine göre bu konuda bir karar verilmek üzere, dosya mahalline geri çevrilmeden doğrudan doğruya Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulunca (1.6.1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayı ile) karara bağlanmıştır. Bu durumda gösterilen sebeple davacı kadının temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı kadının süresinde olmayan temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 28.01.2021 (Prş.)