Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/8266 Esas 2022/9697 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetine dair Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 07.03.2014 gün ve 2012/132 Esas, 2014/93 Karar sayılı hükmün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesinin ardından Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 23.12.2014 gün ve 2014/5896 Esas, 2014/14713 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararıyla ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 06.03.2015 gün ve 2015/42 Esas, 2015/53 Karar sayılı ilamın sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısınca temyiz edilmesi üzerine, kapatılan 14. Ceza Dairesinin 12.10.2020 gün ve 2018/6012 Esas, 2020/3940 Karar sayılı ilamıyla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.01.2021 gün ve 2020/14-372 Esas, 2021/4 Karar sayılı bozma ilamı sonrası Manisa 2. Ağır Ceza mahkemesince verilen 26.11.2021 gün ve 2021/239 Esas, 2021/373 Karar sayılı hükümde yeni gerekçeler de gösterilmesi nedeniyle mahkeme kararının direnme olmayıp, yeni hüküm niteliği taşıdığı gözetilerek gereği görüşüldü:
Erkek arkadaşı ile gizli olarak buluşması sonrası yakalanan ve olayı anlatan, sanık olan babasının daha önceden kendisine şiddet uyguladığını söyleyip bu sebeple aralarında husumet bulunan mağdurenin çelişkili beyanlarına itibar edilemeyeceği, elde de başkaca bir delil bulunmadığı dikkate alındığında, sanığın cezalandırılmasına yeterli delil bulunmaması nedeniyle beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 31.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.