MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada...2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 10/06/2014 tarih ve 2014/773-2014/636 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadaki vadeli döviz hesabından banka çalışanı tarafından 21.02.2011 tarihinde 52.661 Euro"nun önce TL hesabına 113.879,41 TL olarak aktarıldığını, ardından TL hesabından 25.02.2011 tarihinde 110.000 TL olarak çekildiğini, bu işlemlerde müvekkilinin bilgisinin ve rızasının bulunmadığını, bankanın hazırladığı raporda müvekkilinin zararının 50.952,62 Euro olarak belirlendiğini ileri sürerek 50.952,62 Euro"nun işlem tarihinden itibaren vadeli döviz hesabına işleyecek faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, 50.952,62 Euro"nun 31.12.2012 tarihinde davacı hesabına ödendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davalı tarafından asıl alacağın dava tarihinden sonra, ancak ön inceleme aşamasından önce ödendiği gerekçesiyle asıl alacak yönünden dava konusuz kalmakla esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına, alacağın döviz olarak karşılığı olan 50.952,62 Euro üzerinden, işlem tarihi olan 21.02.2011 tarihinden ödeme tarihi olan 31.12.2012 tarihine kadar olan devrede, vadeli döviz hesabına işleyecek yasal faizin uygulanarak faiz tutarının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, mahkemece hüküm fıkrasının 2 nci paragrafında "vadeli döviz hesabına işleyecek yasal faizin uygulanarak, faiz tutarının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine" şeklinde kurulan hükümdeki faiz türünün 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun"un 4/a maddesinde düzenlenen faiz türü olarak anlaşılacak olmasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.