Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5424 Esas 2018/951 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 5237 sayılı TCK’nın 73/4 ve CMK’nın 223/8. maddeleri gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkındaki davanın düşmesine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, bekçilik yaptığı inşaat alanında, ipini saldığı köpeklerden birinin mağdura saldırarak ısırması sonucu yaraladığı, TCK"nın 177. maddesinde “ ...veya gözetimi altında bulunan hayvanı başkalarının sağlığı bakımından tehlikeli olabilecek şekilde kontrol altına almakta ihmal gösteren” halinin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise kişinin yaralanmış olması sebebiyle şikayete bağlı olan TCK"nın 89/1. maddesi kapsamında zarar suçunun da oluştuğu, taksirle yaralama suçundan şikayetten vazgeçilmiş olması karşısında, sanık hakkında CMK"nın 226. maddesi uyarınca TCK"nın 177. maddesinden ek savunma hakkı tanınarak bu suçtan mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği halde, yanlış değerlendirme sonucu taksirle yaralama suçundan şikayetten vazgeçme nedeniyle davanın düşmesine karar verilmesi,
Kabule göre ise;
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince, 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, mağdurun 2. celsede şikayetten vazgeçtiği anlaşılmakla, TCK"nın 73/6. maddesi uyarınca sanıktan vazgeçmeyi kabul edip etmediği sorulmak suretiyle sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 05.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.