MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Erkeğin Soyadını Kullamaya İzin

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kişisel ilişki, tazminatlar ve iştirak nafakasının miktarları ile soyadını kullanmaya izin yönünden; davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, kişisel ilişki ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle "davalı erkek tarafından hukuka aykırı olarak elde edilen kayıtların hükme esas alınmamasında bir isabetsizlik bulunmamasına göre" tarafların aşağıdaki bentler dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında kadın lehine takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3- Davacı kadın, dava dilekçesinde ayrıca erkeğin soyadını kullanmasına izin verilmesini de istemiştir (TMK.m.173). Dava dilekçesinden alınan başvuru harcı bu talebi de kapsar. Boşanmanın eki niteliğinde olmayan bu istekle ilgili olarak, maktu peşin harç eksikliğinin tamamlanması için davacı kadına süre verilmesi (Harçlar Kanunu m.30-32) ve sonucuna göre karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
4- Velayeti anneye bırakılan ortak çocukla baba arasında düzenlenen kişisel ilişkinin süresi, çocuğun yaşı gözetildiğinde yetersiz olduğu gibi günümüz ulaşım koşulları da dikkate alındığında kişisel ilişki tesis edilirken aynı yer-farklı yer ayrımı yapılması da doğru olmamıştır. Bu bakımdan ana-babalık duygularını tatmine elverişli, çocuğun da ana-baba sevgi ve şefkatini tatmasına yeterli olacak şekilde aynı şehir-ayrı şehir ayrımına gidilmeksizin kişisel ilişki tesisi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2., 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.12.2017(Prş.)