Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13610 Esas 2017/5325 Karar Sayılı İlamı

Sahte fatura düzenlemek suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda; İzmir 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 11.01.2013 tarihli hükme yönelik, Dairemizin 30.04.2013 gün ve 2013/8372 Esas-2013/6938 sayılı sanığın temyiz isteminin ret kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın yaptığı itiraz üzerine Dairemizin 30.04.2013 gün ve 2013/8372 Esas-2013/6938 sayılı kararının düzeltilmesine yer olmadığına ve dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine dair kararı üzerine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 06.12.2016 gün 2014/11-305 Esas, 2016/471 sayılı kararı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itirazının kabulüne, Dairemizden verilen temyiz isteminin reddine ilişkin kararının kaldırılmasına karar verilerek dosya dairemize gönderilmekle gereği görüşüldü:
Sanığın bilinen en son adresinin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesine göre MERNİS adresi bilinen en son adres kabul edilerek MERNİS adresine tebliğ yapılması gerektiğinden; gerekçeli kararın öncelikle 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre sanığa tebliğinin yapılarak, sanığın adreste bulunmaması halinde tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza mukabilinde teslim ederek ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırmakla beraber, adreste bulunmama halinde tebliğ olunacak şahsa keyfiyetin haber verilmesini de mümkün oldukça en yakın komşularından birine, varsa yönetici veya kapıcıya da bildirmesi gerekirken; bu işlemler yapılmadan, sanığın MERNİS adresine doğrudan çıkarılan tebligat uyarınca aynı Kanun"un 21/2. maddesine göre işlem yapılarak muhtara teslim edilmesi nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu anlaşıldığından, temyizin süresinde olduğunun kabulüyle, temyiz talebinin reddine ilişkin 11.01.2013 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Her takvim yılı için “sahte fatura düzenlemek” suçundan temel ceza tayin edildiği halde, fatura sayısı nedeniyle zincirleme suçla ilgili TCK’nın 43. maddesi uygulanırken “sanığın birden fazla yanıltıcı belge kullandığı” belirtilerek; ayrıca hüküm fıkrasının 2007 takvim yılında işlenen suçla ilgili bölümüne 2006 yılı yazılmak suretiyle hükümlerin karıştırılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.07.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.