Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/5131 Esas 2017/6802 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/5131
Karar No: 2017/6802
Karar Tarihi: 04.12.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/5131 Esas 2017/6802 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıdan işsizlik sigortası nedeniyle 7.500,00 TL alacak talep eden davacı vekilinin davası, 2.027,30 TL'nin davalıdan tahsili şeklinde sonuçlandı. Ancak sonuçlanan miktar, 5219 sayılı Kanun'un 427/2. maddesi uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı için, davalı vekilinin temyiz isteği reddedildi. Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 13.01.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL'dir.

11. Hukuk Dairesi 2016/5131 E. , 2017/6802 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 16. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13/01/2016 gün ve 2014/461-2016/4 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 13.01.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, işsizlik sigortası nedeniyle 7.500,00 TL’nin davalıdan tahsilini talep etmiş olup, mahkemece, yapılan yargılama sonunda, 2.027,30 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda, mahkemece kabul edilen miktar, davalı yönünden yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 04/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.