MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı - karşı davalı gerçek kişi ile davalı - karşı davacı Orman Yönetimi tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R

Çekişmeli ... ili, ... ilçesi, ... köyünde bulunan 101 ada 47 parsel sayılı 4.356,51 m² yüzölçümündeki taşınmaz, tarla niteliğinde davacı ve davalı gerçek kişilerin murisi ... adına tapuda kayıtlıdır. Tapu kaydının beyanlar hanesinde “orman olarak tahdit ve tescil edilmiştir” şerhi vardır.
Davacı-karşı davalı gerçek kişi 20/10/2014 havale tarihli dilekçesiyle taşınmazın orman sayılan yerlerden olmadığını ileri sürerek tapu kaydındaki orman şerhinin kaldırılmasını; davalı-karşı davacı Orman Yönetimi taşınmazın 3116 sayılı Kanun uyarınca yapılan orman tahditinde orman sınırları içerisine alındığını iddia ederek tapusunun iptali ile orman niteliğinde Hazine adına tescilini, elatmanın önlenmesini istemiştir.
Mahkemece Orman Yönetiminin davasının reddine, gerçek kişinin davasının kabulüne dava konusu taşınmaz üzerindeki "Orman Genel Müdürlüğü Ormanı Olarak Tahdit ve Tescil Edilmiştir" şerhinin kaldırılmasına karar verilmiş, hüküm gerçek kişi vekili tarafından vekalet ücretine yönelik olarak, Orman Yönetimi tarafından tüm yönlerden temyiz edilmiştir.
Dava gerçek kişinin tapu kaydındaki orman şerhinin kaldırılması istemi ile orman yönetiminin kesinleşmiş orman tahditine dayalı tapu iptali ve tescil ile elatmanın önlenmesi istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 1949 yılında yapılan ilk orman tahditi ile 1977 yılında yapılıp kesinleşen 1744 sayılı Kanunun 2. madde uygulaması ve 2008 yılında yapılan 2/B madde uygulaması vardır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve uzman bilirkişi raporundan dava konusu 101 ada 47 parsel sayılı taşınmazın yörede 1949 yılında 3116 sayılı Kanuna göre yapılan orman tahditinde orman sınırları içine alındığı, 1977 yılında 6831 sayılı Kanunun 1744 sayılı Kanunla değişik 2. madde uygulamasında 7 numaralı 2. madde parseli olarak dışarı çıkarıldığı anlaşıldığına göre, mahkemece davacı - karşı davalı gerçek kişinin davasının kabulü ile davalı-karşı davacı Orman Yönetiminin davasının reddi yolunda kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak; mahkemece iki ayrı davanın varlığı gözetilerek kendilerini vekille temsil ettiren taraflar yararına dava sonucuna göre her dava için ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi ve aynı zamanda keşif sonucu belirlenen taşınmaz değerine göre harç tamamlattırıldığından nispi harca tâbi olan Orman Yönetiminin kesinleşmiş orman tahditine dayalı tapu iptali ve tescil davasının reddine karar verildiğinden davalı - karşı davacı gerçek kişi yararına nisbi vekalet ücretine karar verilmesi gerekirken, hüküm yerinde sadece davacı gerçek kişinin davasına ilişkin olmak üzere tek ve maktu vekalet ücreti hükmedilmesi doğru değil ise de bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple; hüküm fıkrasının 3 numaralı
bendine (a) ve (b) harfleri ile gösterilen paragraflarından sonra gelmek üzere “c-) Kendisini vekille temsil ettiren davacı - karşı davalı ...’un davasının kabulüne karar verilmekle, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesaplanan 1.500,00.-TL maktu vekalet ücretinin davalı - karşı davacı Orman Yönetiminden alınarak davacı- karşı davalıya verilmesine” cümlesinin yazılması; 5 numaralı bendin tamamıyla hüküm yerinden kaldırılarak bunun yerine 4 numaralı bende a ve b harfleri ile gösterilen paragraflardan sonra gelmek üzere “c-) Davalı-karşı davacı Orman Yönetiminin davasının reddine karar verilmekle, kendisini vekille temsil ettiren davacı - karşı davalı ... lehine olmak üzere, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince hesaplanan 2.749,85.-TL vekalet ücretinin davalı - karşı davacı Orman Yönetiminden alınarak davacı - karşı davalıya verilmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle düzeltilmesine ve 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 25/10/2017 günü oy birliği ile karar verildi.