Dolandırıcılık suçundan sanık ..."nün mahkûmiyetine dair Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.12.2008 tarih ve 2008/314-546 sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 03.05.2012 tarih ve 2011/12833-2012/36270 karar sayılı ilâmı ile bozulmasını takiben, yeniden yapılan yargılama neticesinde sanığın atılı suçtan mahkûmiyetine ilişkin Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.02.2013 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 14.01.2016 tarih ve 2015/14375-2016/342 karar sayılı ilamı ile onanmak suretiyle kesinleşmesini takiben, 02.12.2016 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun hükümlerinden faydalanma talebinin reddi ile infazın durdurulmasına yer olmadığına ve infazın devamına dair Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.12.2016 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararına karşı hükümlü tarafından yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.02.2017 tarih ve 2017/88 değişik iş sayılı kararının kanun yararına bozulmasına dair Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 13.11.2017 tarih ve 2017/35480-22947 karar sayılı ilamını takiben, taraflar arasında uzlaşma sağlandığından bahisle kamu davasının düşürülmesine yönelik Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2018 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararı,
Dolandırıcılık suçundan sanık ..."nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1 ve 52. maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Isparta 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.10.2012 tarih ve 2008/400-2012/671 sayılı kararının, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 15.04.2015 tarih ve 2014/6539-2015/23753 sayılı ilâmı ile bozulmasını müteakip, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 158/1-d ve 35/2. maddeleri gereğince 1 yıl 6 ay hapis ve 50 gün adlî para adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2016 tarih ve 2015/176-75 sayılı kararına karşı yapılan infazın durdurulması talebinin reddine yönelik Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.03.2018 tarih ve 2015/176-2016/75 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Isparta 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.03.2018 tarih ve 2018/330 değişik iş sayılı kararı aleyhine yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 30.10.2018 gün ve 94660652-105-32-6409-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.11.2018 gün ve 2018/89194 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Sanığın, müşteki ..."ye ait oto kiralama işyerine gelerek mağdur..."ın kimlik bilgilerini kullanarak oluşturduğu sahte kimlik ile bir araç kiraladığı, akabinde aracı gününde teslim etmeyerek gazete ilanı verip satışa çıkardığı, satış ilanını gören bir kişinin müştekiyi araması üzerine, olaydan haberdar olan müştekinin, arkadaşı olan ...isimli kişiyi sanıkla araç satışında pazarlık yapmak üzere gönderdiği, aracın bu kişiye satılmaya çalışılması sırasında, daha önce haber verilen kolluğun olay yerine gelmesi nedeniyle araç tesliminin gerçekleşmediği için eylemin teşebbüs aşamasında kaldığı olaya ilişkin olarak, Afyonkarahisar Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 18.06.2008 tarih ve 2006/4453-2008/1996 esas sayılı iddianame ile açılan kamu davasına ilişkin davanın tensiben incelemesinde, sanığın ... isimli kişiye yönelik dolandırıcılık eyleminin Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/314 esasına kayden görüldüğü, sanığın müşteki Niyazi Gülcü"ye yönelik işlediği dolandırıcılık suçuna ilişkin yargılamanın ise tefrik kararı ile ayrı bir esasa kaydedilerek, yapılan yargılama sonucunda sanığın yukarıda belirtilen şekilde Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2016 tarih ve 2015/176-2016/75 sayılı ilâmı ile mahkûmiyetine karar verildiği anlaşılmakla,
1)Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2018 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararı yönünden yapılan incelemede;
Sanığın Fahri Çakmak isimli kişiye yönelik dolandırıcılık eylemine ilişkin davanın, yukarıda belirtilen şekilde Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2018 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararı ile düşme kararı ile sonuçlandığı anlaşılmış ise de, ilgili davada Fahri Çakmak"ın da müşteki olarak gösterilmesi gerekmesine rağmen sadece ..."nün müşteki olarak gösterildiği ve uzlaşma işleminin de ... ile değil; sadece ... ile yapıldığı gözetilmeden, yazılı şekilde kamu davasının düşürülmesine ilişkin karar verilmesinde,
2) Isparta 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.03.2018 tarih ve 2018/330 değişik iş sayılı kararı yönünden yapılan incelemede;
2- a) Sanık hakkında yukarıda anılan şekilde müşteki..."ye yönelik dolandırıcılık eylemine ilişkin olarak yapılan yargılama sonucunda Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2018 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararı ile taraflar arasında uzlaşma sağlandığından bahisle kamu davasının düşürülmesine ilişkin karar verilmesi karşısında, sanığın yine aynı müştekiye karşı dolandırıcılık eylemine ilişkin mükerrer yargılama yapılarak yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verildiği gözetilmeden,
2- b) Kabule göre de;
5237 sayılı Kanun"un 52/1 ve 2. fıkrasında yer alan “Adlî para cezası, beş günden az ve kanunda aksine hüküm bulunmayan hâllerde yedi yüz otuz günden fazla olamamak üzere belirlenen tam gün sayısının, bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle hesaplanan meblağın hükümlü tarafından Devlet Hazinesine ödenmesinden ibarettir. En az yirmi ve en fazla yüz Türk lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi hâlleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık hakkında 50 gün olarak hükmedilen adlî para cezasının miktarı belirlenmeden karar verildiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1-(1) ve (2-a) no’lu kanun yararına bozma istemleri yönünden yapılan incelemede;
Sanığın, şikâyetçi Niyazi’ye ait işyerine giderek Yasin Yağız adına düzenlenmiş sürücü belgesini kullanmak suretiyle araç kiralayıp, kiralama süresi içerisinde gazeteye satılık ilanı vermesi sonrasında ilanı gören bir müşterinin ruhsat bilgilerinden şikâyetçiye ulaşarak durumu anlatması üzerine Niyazi’nin, ilanda yazılı numarayla irtibat kurup, kendisini ... olarak tanıtarak aracı almak istediğini belirtmesi nedeniyle aralarında yaptıkları pazarlık sonucunda Afyon’da buluşmak üzere anlaştıkları, sonrasında şikâyetçinin, Afyon’da yaşayan arkadaşı Fahri’yi sanığı oyalaması için, olay yerine göndererek polise de haber vermek suretiyle sanığı yakalattığının anlaşıldığı olayda; sanığın, sahte sürücü belgesi kullanmak suretiyle aracın zilyetliğini hileli yollarla ele geçirmesi anında TCK’nın 158/1-d maddesindeki suçun oluştuğu ve mağdurunun ...olduğu hususunda bir tereddüt bulunmadığı; bu aşamadan sonra aracın satılmak istenildiğini öğrenen Niyazi’nin, sanığı yakalatmak amacıyla araca talip olduğu,...’ın yalnızca sanığı oyalamak üzere olay yerine gönderildiği, buna göre, ortada kandırılan veya iradesi sakatlanan kimsenin bulunmaması nedeniyle Afyon’da gerçekleşen dolandırıcılık suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı anlaşılmış olmakla birlikte, Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.12.2013 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı hükmünün, sanık tarafından temyizi üzerine, dairemizin 14.01.2016 gün ve 2015/14375-2016/342 sayılı ilamıyla onanmış olmasına rağmen, yukarıda da ayrıntılı bir şekilde açıklandığı üzere, hatalı olduğu anlaşılan dairemizin anılan kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesi uyarınca itiraz yasa yoluna her zaman başvurulması mümkün olup, bu aşamada Niyazi ile sanık arasında uzlaştırmanın yapılmış olması nedeniyle kamu davasının düşürülmesine ilişkin karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidilmesinde hukuki yarar bulunmadığı; öte yandan, sanığın sahte kimlikle aracı hileli yollarla ele geçirmesi anında menfaati elde etmiş olması nedeniyle suçun o aşamada tamamlanmış olması ve sonraki eylemlerin başka bir suçun işlenmesine yönelik hazırlık hareketleri niteliğinde bulunması karşısında; Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.05.2016 tarih ve 2015/176-2016/75 sayılı hükmünün mükerrer yargılama sonucunda verilmediği anlaşılmakla; Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2018 tarih ve 2012/431-2013/43 sayılı ek kararı ile ihbarnamenin (2-a) maddesinde yer alan düşünce yönünden Isparta 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.03.2018 tarih ve 2018/330 sayılı kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE;
2- (2-b) no’lu kanun yararına bozma yönünden yapılan incelemede;
Mükerrer yargılama nedeniyle infazın durdurulması gerektiği yönündeki talep yerinde değilse de; sanık hakkında 50 gün olarak hükmedilen gün adli para cezasının TCK’nın 52. maddesi uyarınca bir gün karşılığı takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle sonuç adli para cezasına hükmedilmemesi nedeniyle para cezası yönünden infazın durdurulması gerektiğinin gözetilmemesi karşısında, itirazın bu yönüyle kabulü gerekirken, yazılı şekilde reddine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki (2-b) no’lu düşünce yerinde görülmekle, Isparta 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.03.2018 tarih ve 2018/330 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 11.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.