Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/4781 Esas 2019/7344 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4781
Karar No: 2019/7344
Karar Tarihi: 02.12.2019

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/4781 Esas 2019/7344 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, Kastamonu Ağır Ceza Mahkemesi'nin bir sanığa \"silahlı terör örgütüne üye olma\" suçundan verdiği mahkumiyet hükmünün istinaf başvurusunun esastan reddi ile onanması sonucunu doğuruyor. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edilmiştir. Temyiz edenlerin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebepleri uygun olduğundan dosya incelenerek karar verilmiştir. Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken alt sınırdan ayrılınması yerinde ise de, Anayasanın 138/1. maddesi hükmü, TCK'ın 61. maddesinde düzenlenen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütlerle 3/1. maddesinde düzenlenen orantılılık ilkesi çerçevesinde, suçun işleniş biçimi, işlenmesinde kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen tehlike ile sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik de göz önünde bulundurularak makul bir cezaya hükmedilmesi gerekirken, temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan makul suretle ayrılmak yerine teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmiştir. Sonuç olarak, hüküm BOZULMAKTADIR. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK 314/2, 3713 sayılı Kanunun 3, 5/1, TCK'ın 53/

16. Ceza Dairesi 2019/4781 E. , 2019/7344 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Kastamonu Ağır Ceza Mahkemesinin 10.05.2018 tarih ve 2017/277 - 2018/172 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK"nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 3, 5/1, TCK"nın 53/1-2-3, 58/9, 63 maddeleri uyarınca verilen
mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre sanık hakkında temel ceza tayin edilirken alt sınırdan ayrılınması yerinde ise de; Anayasanın 138/1. maddesi hükmü, TCK"nın 61. maddesinde düzenlenen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütlerle 3/1. maddesinde düzenlenen orantılılık ilkesi çerçevesinde, suçun işleniş biçimi, işlenmesinde kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen tehlike ile sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik de göz önünde bulundurularak makul bir cezaya hükmedilmesi gerekirken, temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan makul suretle ayrılmak yerine teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre;
1-Gerekçeli kararın 5070 sayılı Elektronik İmza Kanununun 5 ve 22. maddeleri gereğince 212011 sicil nolu üye hakim ve 182811 sicil nolu zabıt katibi tarafından imzalanmaması,
2-Suç tarihinin temadinin kesildiği yakalanma tarihi olan “07.04.2017” tarihi yerine İlk Derece Mahkemesi ve Bölge Adliye Mahkemesinin gerekçeli karar başlıklarında “06.04.2017” şeklinde gösterilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan bu sebeplerden dolayı hükmün BOZULMASINA, atılı suçun vasıf ve mahiyeti, verilen ceza miktarı ve tutuklulukta geçirilen süre dikkate alındığında, sanık ve müdafiinin tahliye taleplerinin reddi ile sanığın tutukluluk halinin devamına, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Kastamonu Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.