Esas No: 2022/11748
Karar No: 2022/9743
Karar Tarihi: 01.11.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/11748 Esas 2022/9743 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçundan sanığın mahkum edilmesine karar vermiş ancak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat etmiştir. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bildirim yapılması gerekip gerekmediği ve Bakanlığın davaya katılma hakkı bulunup bulunmadığı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu tarafından karara bağlanmış ve Bakanlığa bildirim yapılmasının zorunlu olmadığı kabul edilmiştir. Bu nedenle Bakanlık vekilinin davaya katılma ve temyize hakkı bulunmadığından temyiz istemi reddedilmiştir. Katılan mağdure vekilinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükme yönelik temyiz istemi de usul ve kanuna uygun bulunmayarak reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. Maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 237/2. Maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. Maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. Maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet, diğer atılı suçtan beraat
İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, katılan mağdure vekilinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat hükmünü temyiz ettiği gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Katılan mağdure vekilinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat hükmü usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 01.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
