Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/892 Esas 2015/4897 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, yurtdışında çalışmaya başladığı tarihin Türkiye içinde sigortalılık başlangıç tarihi olduğunun tespitine, yaşlılık aylığı almaya hak kazandığına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının Almanya"da sigortaya giriş tarihi olan 28.01.1980 tarihinin 4/1-(a) bendi kapsamında Türkiye"de sigortalılık başlangıç tarihi olarak kabulü ile 01.07.2013 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanması istemine ilişkindir.
Mahkemece, 2829 sayılı Kanun"un 8.maddesine göre davacının son 7 yıllık hizmetinin fazlasının Bağ-Kur kapsamında geçtiği ve aylık koşullarına sahip olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacının 18.06.2013 tarihinde tahsis talebinde bulunduğu, 04.02.1960 doğumlu olduğu, 25.12.2012 tarihli borçlanma talebi üzerine Kurumun davacıya 4/1-(a) bendi kapsamında 28.01.1980-31.12.1980 tarihleri arasındaki 334 günü borçlanma imkanı tanıdığı ve davacının da 334 gün bedelini 07.06.2013 tarihinde ödediği, 01.02.1977 tarihinden itibaren Almanya"da sigorta girişinin olduğu, davacının 28.01.1980-31.12.1980 tarihleri arasında 4/1-(a) bendi kapsamında 334 gün yurt dışı borçlanması, 03.08.1988 – 09.11.1993 tarihleri arasında 4/1-(b) bendi kapsamında 1896 gün, 10.06.2003 – 19.01.2004 tarihleri arasında 220 gün ve 01.07.2009 – 07.02.2012 tarihleri arasında 1237 gün olmak üzere 1457 gün 4/1-(a) bendi kapsamında hizmeti ve toplamda 3687 gün hizmetinin bulunduğu anlaşılmaktadır.
Davacının son 7 yıl (2520 gün) içerisinde 1457 gün 4/1-(a), 1063 gün 4/1-(b) bendi kapsamında sigortalılığı bulunmakta olup mahkemenin son 7 yıllık hizmetin fazlasının Bağ-Kur kapsamında geçtiğine yönelik kabulü doğru değildir. Davacının aylık koşullarının 506 sayılı Kanun"un Geçici 81.maddesine göre belirlenmesi gerekir. Davacı 3600 gün koşulunu 2012 yılında tamamlamakta olup 58 yaşa tabidir. 04.02.1960 doğumlu davacı 58
yaşını 04.02.2018 tarihinde tamamladığından aylık koşullarına sahip değildir ve bu nedenle aylık talebinin reddine dair karar sonucu itibariyle doğrudur.
Ne var ki “çoğun içinde az da vardır“ kuralı çerçevesinde ve davacının talebine göre Almanya"da sigortaya giriş tarihi olan 28.01.1980 tarihinin 4/1-(a) bendi kapsamında Türkiye"de sigortalılık başlangıç tarihi olarak tespiti isteminde hukuki yararı bulunduğundan, bu istemin kabulüne karar verilmesi gerekirken reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.