Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/6107 Esas 2019/1893 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 1- Sanıklar ... ve ... hakkında beraat,
2- Sanıklar ... ve ... hakkında;
TCK.nın 157/1, 52, 50/1-a, 52 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıklar ... ve ...’in mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar ... ve ... ile katılan vekili tarafından, sanıklar ... ve ... beraatine ilişkin hükümler katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’ı 25.04.2012 tarihinde telefon ile arayan şahsın kendisini polis olarak tanıtarak, telefon mafyasının bilgilerini kopyaladığını ve bu sebeple verecekleri hesaba para göndermesini istedikleri, katılan ..."ın da toplamda 28.000 TL civarında parayı sanık ..."ün hesabına yatırdığı,
Aynı gün, katılan ...’ı telefon ile arayan şahsın kendisini emniyet müdürü olarak tanıtarak, terör örgütüne başka birisi tarafından kendi adına para gönderildiğini, şahısları yakalamak için para göndermesi gerektiğini söyleyerek, katılanın aracını sattırdıkları, katılanın toplamda 7.900 TL’i sanık ... adına yatırdığı, bu şekilde sanıkların dolandırıcılık suçunu işlediklerinin iddia ve kabul edilmesi karşısında; eylemlerin, hükümlerden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 158/1. maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık fiiline ilişkin delillerin takdiri ve değerlendirme yetki ve görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği zorunluluğu,

Kabule göre de;
Sanıklar hakkında Viranşehir Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 14/05/2012 tarih ve 2012/1081- 2012/331 nolu iddianamesi ile hem katılan ... hem de katılan ...’a karşı eylemler nedeniyle dolandırıcılık suçundan kamu davası açılmasına rağmen, ayrı ayrı hüküm tesisi yerine tek hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.