Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2013/9315 Esas 2015/2750 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla çalışma, ulusal bayram, genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi ile nema alacağı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:



A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret alacağı, yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram-genel tatil, asgari geçim indirimi ve nema alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, davacının... çalışanı iken zam isteği kabul görmeyince işi kendisinin terk ettiğini, bu hususta tutanak düzenlendiğini, işe çağrılmasına rağmen dönmediğini, önceki işyerlerinde de iş sözleşmesinin aynı nedenlerle son bulduğunu, davacının en son Kapet işçisi olduğunu ve diğer iki müvekkili şirket hakkında husumet ve zamanaşımı iddiasında bulunduğunu, davacının her seferinde işi kendisinin terketmesi nedeni ile kıdem tazminatı talep etme hakkı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, ücret alacağının ödenmemesi ve sigorta primlerinin eksik ödenmesi nedeniyle iş akdinin davacı işçi tarafından haklı nedenle sona erdirildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilerek nema alacağı atiye bırakıldığından bu alacak hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş olup, davacı işçinin diğer işçilik alacakları ise hüküm altına alınmıştır.
D) Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, asgari geçim indirimi alacağı noktasında toplanmaktadır.
Dava dilekçesinde, asgari geçim indirimi alacağına ilişkin talep 2009 yılına ilişkin olmasına karşın 2009 yılı yanında 2008 ve 2010 yılları için de bu alacağa hükmedilmesi HMK.nun 26. Maddesinde belirtilen “taleple bağlılık ilkesine” aykırı olduğundan hükmün bozulmasına karar vermek gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 29.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.