Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/2137 Esas 2015/2732 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı işçi, davalı işyerinde çalıştığını Toplu İş Sözleşmesinden kaynaklanan alacakları olduğunu belirterek fark ücret alacağı ile fark ikramiye alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, birleşen dava ile kıdem tazminatı isteğinde bulunulmuştur. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 03.06.2014 gün ve 2012/ 23266 Esas, 2014/17977 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma kararına uyulduğu belirtilmiş, aynı celsede gerekçede yer alan bir ibare dışında direnme yönünde hüküm kurulmuş ve gerekçeli kararın altına da direnme yönünde tahsis şerhi konulmuştur. Direnme kararının gerekçesinde, protokolün geçerli olduğu belirtilerek hüküm kurulmuştur.
Direnme kararının süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla Tetkik Hakimi tarafından dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.


Dairemizin “…Toplu iş sözleşmesinde değişiklik ancak toplu iş sözleşmesinin taraflarınca gerçekleştirilebilir. İşveren sendikası 21. Dönem Toplu İş Sözleşmesinde değişiklik yönünde bir protokolün yapılmadığını bildirmiştir. Bu itibarla toplu iş sözleşmesinin ilgili hükmünün usulünce değiştirildiğinden söz edilemez. Bu yüzden protokol geçersiz sayılmalıdır. Öte yandan dava dilekçesinde 06.06.2001 tarihinde imzalanan başka bir protokolden söz edilmiş, bilirkişi raporunda da 18. Dönem Toplu İş Sözleşmesi uygulamasıyla ilgili bir protokol hükümlerine göre hesaplamaya gidilmiştir. Mahkemece de kararın gerekçesinde 03.06.2011 tarihli protokolün geçerli olduğundan söz edilmiştir. Dosya içinde 31.03.2009 tarihli protokol dışında protokol bulunmamaktadır. Mahkemece davaya konu edilen dönemle ilgili tüm protokoller getirtilmeli ve yukarıda belirtilen esaslar dahilinde geçerli olup olmadıkları değerlendirilerek bir karar verilmelidir” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 04.12.2014 gün ve 2014/ 30835 E, 2014/ 34440 K sayılı kararı da protokolün geçersiz olduğu yönündedir. Direnme kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 29.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.