Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/1612 Esas 2015/2730 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
Davacı, kıdem tazminatı, izin ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 17.04.2014 gün ve 2014/ 7697Esas, 2014/ 13166 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, hükme esas alınan raporda zamanaşımı definin dikkate alındığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla Tetkik Hakimi tarafından dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.


Dairemizin “Somut olayda davalı vekili cevap dilekçesinde zamanaşımı definde bulunmuştur. Mahkemece zamanaşımı defi dikkate alınmaksızın kurulan hüküm hatalıdır ” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece “Yargıtay tarafından zaman aşımı defi gözetilmediğinden bahisle kararımız bozulmuş ise de daha önceden davaya karşı davalı tarafça zaman aşımı definde bulunulduğu, bu hususun bilirkişi heyet raporunda da dikkate alınıp buna göre hesaplama yapıldığı, davacının dava tarihinden geriye doğru 5 yıl öncesine ait fazla mesaiye ilişkin alacaklarının zaman aşımına uğradığından bu yönde değerlendirme yapılmış olduğu” gerekçesi ile direnilmiş olup, bilirkişi heyet raporunda cevaba karşı ileri sürülen zamanaşımı definin dikkate alındığı, bu nedenle direnmenin doğru olduğu ve yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine 29.01.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.