Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın eylemi ile meydana gelen netice arasında illiyet bağı bulunmadığına ve katılan vekilinin ise hapis cezasına hükmedilmesi gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dairemizin 17.02.2014 tarihli bozma ilamıyla, katılanın 10.753 TL tedavi giderini karşıladığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 tarih ve 2009/250-13 sayılı kararı doğrultusunda katılan tarafın basit bir hesapla olay sebebiyle uğradığı zararın tespit edilerek sanığın bu zararı karşılamasına imkan tanınıp 5271 sayılı yasanın 231. maddesindeki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin suçun niteliği, hükmolunan cezanın türü ve adli sicil kaydı da değerlendirilerek sanığın hukuki durumunun yeniden takdir ve tayinininde zorunluluk bulunması gerekçesiyle yerel mahkeme kararının bozulduğu, bozma ilamına uyarak yapılan yargılama sonucunda “İş kazası sonucu uğranılan ve dava konusu edilen maddi ve manevi alacak davaları esas olarak likit olmayan/belli ya da belirlenebilir nitelikte olmayan borç doğurucu nitelikteki hukuki olay olup esas olarak CMK"nın 231. maddesi anlamında basit bir araştırmayla kendiliğinden doğan alacak hakkı olarak kabul edilmelidir. Gerek likit olmayan alacak gerekse CMK"nın 231. maddesi anlamında basit araştırmayla tespit edilebilen zarar kavramları aynı olayda uygulanması güç ise de sanık hakkında mağdurda oluşan zararın kalıcı niteliği de gözetilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılması ya da cezanın ertelenmesi yoluna gidilmemiştir.” şeklindeki gerekçe ile CMK"nın 231. maddesinin uygulanmadığı anlaşılmış ise de, hukuk mahkemesine açılan tazminat dava dosyasından anlaşılacağı üzere katılanın 10.000 TL maddi zarar talebinde bulunduğu, yukarda bahsi geçen Yargıtay Ceza Genel Kurul Kararına göre CMK"nın 231. maddesinde değinilen zararın manevi zarar değil maddi zarar olduğu, sanığın maddi zarar olarak talep edilen 10.000 TL nin üzerinde bir ödeme yaptığı da değerlendirilerek sanık hakkında yasal olmayan ve dosya kapsamıyla uyuşmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmamasına karar verilmesi,
Kabüle göre de;
2-Hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde, ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtarına yer verilmeyerek TCK"nın 52/4. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.