MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Asıl karar: mahkumiyet
Ek karar: temyiz talebinin reddi

I. Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik incelemede;
5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme mercii Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğundan, Mahkemenin hukuki dayanaktan yoksun olan 12.03.2015 gün ve 2014/251 E. 2014/567 K. sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen, 20.10.2014 tarihinde sorgusunda beyan ettiği adresine 7201 sayılı Tebligat Kanununun 21/1. maddesi uyarınca usulüne uygun olarak tebliğ edilen mahkumiyet hükmünün, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gerekli 1412 sayılı CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süresinden sonra 03.03.2015 tarihinde temyiz edildiği anlaşıldığından, sanığın vaki temyiz isteminin aynı Yasanın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II.Sanıklar ... ve ... hakkında verilen hükümlere yönelik incelemede;
1- Sanıklar hakkında, temizlik ve inşaat malzemeleri ticaretiyle iştigal etmek üzere mükellefiyet tesis ettiren ...’un sahte fatura düzenleme eylemine iştirak ettikleri iddiasıyla açılan kamu davasında, sanık ...’in, ...’u tanımadığını, bu kişinin muhasebe işlemleriyle ilgilendiğini hatırlamadığını, kayıtlarda beyanname verdiği görülüyor ise ...’un vekili sıfatıyla hareket eden kişilerin talebi doğrultusunda da beyanname vermiş olabileceğini savunması, sanık ...’in, ...’u tanımadığını, daha önce temizlik malzemeleri satışı üzerine bir şirketinin bulunduğunu ve bu şirketin muhasebe işlerinin ... tarafından yürütüldüğünü savunması karşısında, suç ve cezaların şahsiliği ilkesi de gözetilerek gerçeğin ve sahte fatura düzenleme eyleminin sanıklar tarafından gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğinin belirlenmesi için, suça konu faturaları kullanan firmalar hakkında düzenlenen vergi raporlarının aslı veya onaylı örnekleri getirtilerek suça konu faturaları kullanan şirket yetkililerinin faturaları kimden, hangi ticari ilişkiye dayanarak aldıkları konusunda beyanlarının alınması, faturalar üzerindeki yazı ve imzaların sanıkların eli ürünü olup olmadığı konusunda bilirkişi raporu da alınarak, suça iştiraklerinin tartışılmasından sonra sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesi yerine eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... ve müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK. nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.07.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.