Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2009/3-72 Esas 2009/77 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 10. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2008
NUMARASI : 2008/1781-2008/2673

Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 10.Sulh Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 02.11.2006 gün ve 2006/1121 -1726 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3.Hukuk Dairesinin 15.07.2008 gün ve 2008/12589-13420 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

                       HUKUK GENEL KURULU KARARI 

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabbihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, alacak istemine ilişkin olup, müddeabbihi 1.153.74 YTL den ibarettir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.olarak değiştirmiştir.
5219 ve 5236 sayılı Kanunlara göre katsayı artışı uygulanarak bu sınırlar 2008 yılı için temyiz(kesinlik) yönünden 1.250.00 YTL olarak belirlenmiştir.
Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 05.12.2008 tarihinde, 5219 ve 5236 Sayılı Kanunlar gereği temyiz(kesinlik) sınırını 1.250,00 YTL;  olarak değiştiren hüküm yürürlükte bulunduğuna ve müddeabbih 1.153,74 YTL olup, bu sınırın altında kalmakla kesin  olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 18.02.2009 gününde oybirliği ile karar verildi.