MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/12/2015 tarih ve 2014/384-2015/381 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından ayrı ayrı istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ""..."" ibareli 9, 16, 35, 39 ve 41. sınıf ürün ve hizmetleri içeren, tanınmış, 2003/34443 no"lu markanın sahibi olduğunu, davalının müvekkili markası ile iltibasa sebebiyet verecek derecede benzer ve tanınmışlığından haksız yarar sağlayıp, itibar ve ayırt edici karakterini zedeleyecek nitelikteki 35 ve 38. sınıf ürün ve hizmetleri içeren "...+ŞEKİL" ibareli, 2012/48107 no"lu markasına yaptıkları itirazın reddedildiğini ileri sürerek, TPE YİDK"in 2014/M-10807 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, YİDK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, markalar arasında iltibasa sebebiyet verecek bir benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "..." ibareli markalarının asıl ve ayırt edici unsurunun "..." ibaresinden oluştuğu, uzun süreli kullanımla ayırt ediciliğinin yükseldiği, başvurunun asıl ve ayırt edici unsurunun da "..." olduğu, markalar arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede benzerlik bulunduğu, ikisi arasındaki farklılıkların ayırt edicilik için yeterli olmadığı, başvuru kapsamında yer alan 35 ve 38.sınıf ürün ve hizmetlerin davacı markasının kapsamında yer alan ürün ve hizmetlerle aynı türden olduğu, öte yandan 41 ve 38. sınıf hizmetlerin yazılı ve görsel medya kuruluşları tarafından birlikte sunulmasının yaygın bir hal olduğu, başvurunun tescilinin davacı markalarının bilinirliğinden haksız yararlanma sağlayabileceği gerekçesiyle, davanın kabulü ile, TPE YİDK"in 2014/M-10807 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TPE"den alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı ... San. ve Tic. A.Ş"den alınmasına, 28/11/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.