Defter ve belge gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/4623 Esas 2021/1226 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4623
Karar No: 2021/1226
Karar Tarihi: 09.02.2021

Defter ve belge gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/4623 Esas 2021/1226 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada sanığın defter ve belge gizlemek suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Vergi incelemelerinin genellikle iş yerinde yapılması gerektiği ancak iş yerinin müsait olmaması veya mükellef ve vergi sorumlularının isteği durumunda inceleme dairede yapılabileceği belirtilmiştir. Bu nedenle, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi için yapılan tebligatların hukuki sonuç doğurmayacağı ve gizleme suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlatılmıştır. Ancak defter ve belgelerin çalındığı, kaybolduğu veya bulunamadığı ileri sürülerek ibraz edilmediği durumlarda, VUK’nin 139. maddesi kapsamında usulüne uygun tebligatın aranmayacağı açıklanmıştır. Sanığın savunmasındaki beyanları dikkate alındığında mahkeme tarafından verilen kararın hukuka uygun olduğuna karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 139. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2020/4623 E. , 2021/1226 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

213 sayılı VUK"nin 139. maddesine göre; “vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin iş yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir.” düzenlemesi karşısında, iş yeri faal olan mükelleflere, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi için yapılan tebligatlar hukuki sonuç doğurmayacağından gizleme suçunun unsurlarının oluşmayacağı ancak ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 23.11.1999 tarihli 1999/11-273 Esas ve 1999/288 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere, defter ve belgelerin çalındığı, kaybolduğu, bulunamadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde, VUK"nin 139. maddesinde yazılı hususlarla usulüne uygun tebligatın aranmayacağı anlaşılmakla, sanığın bozma öncesi mahkemedeki savunmasında; şirketin alacaklılarının kendisini sürekli rahatsız ettikleri için şirketi bırakarak kaçmak zorunda kaldığını, şirkete ait faturaların nerede olduğunu bilmediğini beyan etmesi karşısında; Mahkemenin takdirinde bir isabetsizlik görülmemiş ve tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamanın hukuka uygun olduğu, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 09/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.