Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/6061 Esas 2022/1941 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya içeriğinde bulunan tebliğ mazbatasında 18.06.2015 tarihinde yokluğunda verilen gerekçeli kararın 18.08.2015 tarihinde sanığa bizzat tebliğ edildiği yazılmış ise de; UYAP'tan yapılan incelemede sanığın 08.08.2015 tarihinde ceza infaz kurumuna alındığı ve bizzat tebliğ yapıldığı belirtilen tarihte de ceza infaz kurumunda bulunduğu anlaşıldığından sanığın eski hale getirme talebinin kabulüyle temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip hakkında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilerek bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın suça konu cep telefonunu bina vasfındaki işyeri içerisinde katılandan almış olduğunun anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde tanımlı suçu oluşturduğu gözetilmeksizin aynı sayılı Yasanın 141/1. maddesinden hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, sanığın ceza miktarı dikkate alınmak suretiyle 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının korunmasına, 21/02/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.