Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2009/6502 Esas 2010/1805 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair Elazığ 1. Aile Mahkemesinden verilen 27.01.2009 gün ve 595/48 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR

Davacı vekili, vekil edeninin, davalı aleyhine açtıkları Elazığ 1. Aile Mahkemesinin 2007/267 Esas ve 2008/203 Karar sayılı dava dosyası ile alacak isteğinde bulunduğunu, mahkemece evlilik süresince elde edilen 481 ada 343 parsel sayılı taşınmazın ve 06 Y 4523 plakalı aracın bedelinin belirlenerek taleple bağlı kalınmak suretiyle 5.000,00 YTL alacağa hükmedildiğini ve Yargıtay onamasından geçerek kesinleştiğini, yukarıda esası açıklanan dava dosyasında, dava konusu edinilen malların değerinin daha fazla tespit edildiğini, fazlaya ilişkin hakkın saklı tutulduğunu, iş bu davayı ek dava niteliğinde açtıklarını belirterek, vekil edeninin geriye kalan 9.813,66 YTL’lık alacağının dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ..., TMK.nun 178. maddesi hükmü uyarınca evliliğin boşanma ile sona ermesinden doğan dava haklarının zamanaşımına uğradığını bu nedenle davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmesi üzerine hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 29.7.1992 tarihinde evlenmiş, 27.9.2002 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 19.7.2004 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Eşler arasında başka mal rejimi seçilmediğinden 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. Dava konusu mallar eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde alınarak davalı adına tescil edildiğinden uyuşmazlığın BK’nun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir.
Borçlar Kanununun 125. maddesi uyarınca; kural olarak alacak davaları on yıllık zamanaşımına tabidir. Borçlar Kanununun 125. maddesindeki “bu konuda başka suretle hüküm mevcut olmadığı takdirde her dava on senelik müruru zamana tabidir.” hükmündeki (her dava) sözcüklerini “bütün alacaklar” şeklinde anlamak gerekir. Zamanaşımının başlangıcı da mal rejiminin sona erdiği tarih olan 27.9.2002 günüdür. (MK. 225. md) TMK.nun genel nitelikli hükümler kenar başlığını taşıyan 5. maddesi uyarınca Borçlar Kanununun zamanaşımına ilişkin hükümleri uygun düştüğü ölçüde tüm özel hukuk ilişkilerine uygulanır. Bu açıklamalar karşısında yerel mahkemece yanlışa düşülerek 4721 sayılı TMK.nun 178. maddesindeki 1 yıllık zamanaşımının uygulanması doğru olmamıştır.
Mahkemece yapılması gereken iş; iddia ve savunma çerçevesinde taraf delilleri toplanıp değerlendirilerek uyuşmazlığın esası hakkında bir karar vermek olmalıdır.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle ve HUMK. nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve 15,60 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 13.4.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.